Mieczysław Orłowicz - sylwetka autora

Mieczysław Orłowicz spędził znaczną część swojej młodości w Pruchniku, gdzie mieszkał z dziadkiem, Janem Krasickim. Ze względu na zawodowe obowiązki ojca, jego rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania, przenosząc się z Dębicy, przez Jarosław, Sambor, aż do Rymanowa. Już od najmłodszych lat Mieczysław fascynował się historią i geografią miejsc, w których przebywał, a jego pasja do turystyki rosła w trakcie studiów prawniczych na Uniwersytecie Lwowskim oraz nauki w Akademii Handlowej w Wiedniu. Podczas pobytu we Lwowie i Krakowie uczestniczył także w wykładach z historii sztuki i geografii. To właśnie w tych czasach oraz podczas podróży po Europie Zachodniej zaznajomił się z nowoczesnymi trendami w turystyce, które postanowił wdrożyć na ziemiach polskich.

W 1904 roku Orłowicz zaczął organizować wycieczki po Tatrach dla uczestników Towarzystwa Kursów Wakacyjnych w Zakopanem. W 1906, rok po uzyskaniu doktoratu z nauk prawniczych, założył Akademicki Klub Turystyczny we Lwowie, będący drugą po Towarzystwie Tatrzańskim polską organizacją turystyczną. Był pionierem w organizacji wypraw w Karpaty Wschodnie oraz współzałożycielem klubu sportowego Pogoń Lwów. Mieczysław Orłowicz napisał wiele przewodników turystycznych, za sprawą których zyskał opinię chodzącej encyklopedii turystyki. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest "Ilustrowany przewodnik po Przemyślu i okolicy" z 1917 roku, który podziwiano za jego szczegółowe opisy i który pojawił się zarówno w polskiej, jak i niemieckiej wersji językowej.

Podczas I wojny światowej, dzięki swojemu zaangażowaniu i patriotyzmowi, Mieczysław Orłowicz przyczynił się do ocalenia wielu zabytkowych dzwonów przed przetopieniem przez zaborców. W latach międzywojennych był aktywnie zaangażowany w rozwój polskiej turystyki, organizując niezbędną infrastrukturę i wytyczając szlaki, m.in. Główny Szlak Beskidzki. Po II wojnie światowej skupił się na odbudowie turystyki w kraju, ze szczególnym uwzględnieniem Ziem Odzyskanych. Jego przewodnik po Bieszczadach, wydany w 1954 roku, przyczynił się do popularyzacji tego regionu.

Mieczysław Orłowicz odwiedził Przemyśl ostatni raz 3 i 4 maja 1959 roku, gdzie spotkał się z mieszkańcami miasta. Zmarł niedługo później, 4 października 1959 roku w Warszawie. Jego aktywne życie turystyczne obejmowało piesze pokonanie aż 140 tysięcy kilometrów. Na jego cześć, w 1974 roku, nazwana została bieszczadzka przełęcz między Smerkiem a Połoniną Wetlińską. Jego działalność uczczono także, nazywając jego imieniem szlaki, domy turystyczne oraz ulicę w Przemyślu, Warszawie i Jarosławiu. Od 2001 roku, Oddział PTTK w Przemyślu organizuje Ogólnopolskie Rajdy Turystyczne imienia dr Mieczysława Orłowicza.