Marina Cwietajewa - sylwetka autora

Marina Cwietajewa urodziła się w Moskwie, jako córka profesora Iwana W. Cwietajewa i pianistki Marii A. Meyn. Jej rodzinne korzenie wiązały się również z Polską, ponieważ matka Marii była Polką. W 1902 roku matka Mariny zachorowała na gruźlicę, co zmusiło rodzinę do licznych podróży po Europie, w tym do Włoch, Szwajcarii i Niemiec. Część swojej edukacji Marina zdobyła za granicą, uczęszczając do szkół w Lozannie i Freiburgu. W 1909 roku wzięła udział w kursie literatury francuskiej na Sorbonie. Już od szóstego roku życia Marina pisała wiersze, w tym również po francusku i niemiecku, a w 1910 roku zadebiutowała zbiorem poezji "Album wieczorny", który został dobrze przyjęty przez rosyjskich krytyków. Rok później opuściła liceum bez uzyskania matury.

W 1912 roku Marina wyszła za mąż za Siergieja Efrona i w tym samym roku urodziła córkę Ariadnę. Wydała również kolejny tomik poezji pt. "Latarnia czarnoksięska", który jednak nie spotkał się z uznaniem. Po śmierci ojca w 1913 roku, młode małżeństwo żyło dzięki spadkowi, a od 1915 roku Marina sama opiekowała się córką, gdyż Siergiej wstąpił do armii. U schyłku 1917 roku, podczas rewolucji październikowej, przyszła na świat druga córka, Irina. Marina była wrogo nastawiona do rewolucji, dostrzegając w niej "siły szatańskie", co nie przeszkodziło jej w tworzeniu wybitnych wierszy, jak te zawarte w tomie "Wiorsty" z 1921 roku. W Moskwie, bez możliwości zarobku, pogrążyła się w biedzie, co pogłębiła tragedia osobista - śmierć chorej na umysł córki Iriny w przytułku.

W 1922 roku Marina opuściła Rosję, by połączyć się z mężem w Berlinie, a następnie zamieszkać w Pradze, gdzie utrzymywali się ze stypendium dla rosyjskich emigrantów. Tam w 1925 roku urodziła syna Gieorgija. W tym czasie wydawnictwa emigracyjne opublikowały jej kolejne tomy poezji, cieszące się uznaniem krytyków. Podczas pobytu w Czechosłowacji stworzyła też eseje i wspomnienia, zwłaszcza gdy jej współczesne wiersze zaczęły tracić na popularności. Ostatecznie rodzina przeniosła się do Francji, gdzie ze względów finansowych zamieszkali na prowincji. Mariny twórczość zaczęła tracić uznanie wydawców i czytelników, co było skutkiem zarówno jej eksperymentalnego stylu, jak i wyrazistych poglądów, które wywoływały kontrowersje wśród rosyjskiej emigracji i władz ZSRR.

Mąż Mariny, z czasem zbliżający się poglądami do bolszewików, został agentem OGPU, a później uwikłał się w wiele skomplikowanych sytuacji politycznych. W 1937 roku córka Cwietajewej, Ariadna, wróciła do ZSRR, a krótko po niej również Siergiej, ścigany za działalność agenturalną. W 1939 roku Marina pojechała śladem swojej rodziny do Związku Radzieckiego. Po powrocie jej życie było pełne trudności; utrzymywała się z tłumaczeń, lecz jej twórczość nadal nie znajdywała uznania. Po wybuchu wojny została ewakuowana do Jełabugi w Tatarstanie, gdzie w 1941 roku, zmagając się z biedą i samotnością, odebrała sobie życie. Choć jej dokładne miejsce pochówku na miejscowym cmentarzu pozostaje nieznane, w 1960 roku jej siostra postawiła tam krzyż, a w 1970 roku wzniesiono granitowy pomnik. W jej dawnym domu obecnie mieści się muzeum poświęcone poetce.