Marek Kazimierz Barański - sylwetka autora

Polski historyk specjalizujący się w średniowieczu, aktywnie zaangażowany w opozycję demokratyczną w okresie PRL, ukończył Liceum Ogólnokształcące imienia Tadeusza Reytana w Warszawie. Był członkiem 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta, znanej również jako Czarna Jedynka, oraz należał do jej kręgu starszoharcerskiego "Gromada Włóczęgów". Swoją edukację kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1971 zdobył dyplom z historii.

W latach 1971-1978 związany był z Instytutem Historii UW. W tym czasie aktywnie współpracował z Komitetem Obrony Robotników i w 1978 roku poparł deklarację Towarzystwa Kursów Naukowych. Ze względu na swoją działalność polityczną został zwolniony z pracy w lutym 1978. Jednak szybko znalazł nowe wyzwania i już w czerwcu 1979 pełnił rolę skarbnika i sekretarza komisji stypendialnej przy kasie Pomocy Naukowej TKN.

W latach 1977-1981 swoją energię skierował ku pracy w podziemnych wydawnictwach, takich jak "Głos" i "Krąg". W 1981 roku wrócił do pracy na uczelni, lecz już 13 grudnia tego samego roku został internowany, a na wolność wyszedł 7 lipca 1982. Po internowaniu ponownie rozpoczął pracę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1993 roku obronił habilitację na podstawie pracy dotyczącej dominiów sądeckich, co otworzyło mu drogę do tytułu profesora UW w 1996 roku. Następnie związał swoją karierę z Wydziałem Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Jego zasługi zostały docenione w 2006 roku, kiedy to odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.