Leopold Caro - sylwetka autora

Leopold Caro (1864-1939) był znaczącym ekonomistą, myślicielem politycznym i działaczem społecznym. Przyszedł na świat 27 maja 1864 roku we Lwowie. Swoją edukację rozpoczął na uniwersytecie w Lipsku, gdzie studiował zarówno ekonomię, jak i prawo. Po powrocie do Lwowa kontynuował naukę, zgłębiając filozofię oraz zdobywając doktorat z prawa. Związany z Uniwersytetem Jana Kazimierza, przez długie lata pełnił funkcję wykładowcy ekonomii, jednocześnie, w latach 1924-1935, prowadził zajęcia z zakresu nauk społecznych na Politechnice Lwowskiej.

Caro był zaangażowany w pracę Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a swoje rozważania publikował w licznych czasopismach, takich jak Czasopismo Prawnicze i Ekonomiczne, Przegląd Powszechny oraz Ateneum Kapłańskie. Jego kariera osiągnęła nowy wymiar, gdy w 1932 roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Społecznej przy Prymasie Polski. Leopold Caro jest uznawany za pioniera solidaryzmu chrześcijańskiego w Polsce. Na jego myśli wpłynęły koncepcje takich myślicieli jak K. Gide, T. Carlyle, L. Bourgeois i J. Ruskin, ale rdzeniem jego poglądów było nauczanie społeczne Kościoła. Caro zmarł 8 lutego 1939 roku we Lwowie.

Do jego najważniejszych dzieł należą "Der Wucher" (Lipsk 1893), "Studia Społeczne" (Kraków 1908), "Socjologia" (Lwów 1912), "Problemy skarbowe państwa polskiego" (Kraków 1919), "Równomierność świadczeń w ustawodawstwie" (Warszawa 1920), "Ku nowej Polsce" (Lwów 1923), "Zasady ekonomii społecznej" (Lwów 1923), "Myśli Japończyka o Polsce" (Lwów 1927) i "Solidaryzm - jego zasady dzieje i zastosowania" (Lwów 1931). W serii Biblioteka Klasyki Polskiej Myśli Politycznej, pod patronatem Ośrodka Myśli Politycznej oraz Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, opublikowano zbiór pism Caro zatytułowany "Zmierzch kapitalizmu," którego wstęp przygotował Dariusz Grzybek.