Lafcadio Hearn - sylwetka autora

Pisarz władający zarówno angielskim, jak i japońskim, zyskał rozgłos głównie dzięki swoim dziełom poświęconym japońskiej kulturze i folklorowi. Podczas pobytu w Japonii stworzył wiele książek, a jedną z najbardziej znanych jest zbiór "Kwaidan", który wielokrotnie doczekał się wydań na całym świecie. Po czternastu latach od przybycia do Japonii, Hearn został uznany za narodowego pisarza tego kraju. Wstęp do tokijskiego wydania "Kwaidan" z lat siedemdziesiątych XX wieku podkreśla, że książka jest "tak japońska, jak haiku". Hearn łączył w sobie wiele narodowości i kultur, a jego fascynacje obejmowały kulturę afroamerykańską, japońską i francuską.

Urodził się na wyspie Leukada jako syn irlandzkiego chirurga, Charlesa Hearna, i Greczynki Rosy Antonii Kassimati. Już jako sześciolatek wyemigrował do Dublina, gdzie uczęszczał do katolickiego College Durham. Niestety, w wyniku wypadku stracił wzrok w lewym oku. Wczesne lata upłynęły mu w artystycznym środowisku Dublina.

W 1869 roku przeniósł się do Cincinnati w Ohio, gdzie żył w ubóstwie, co prawdopodobnie wpłynęło na jego późniejsze problemy natury psychicznej. Ostatecznie znalazł pracę jako dziennikarz w lokalnej gazecie, co umożliwiło mu szybką karierę dzięki jego nieprzeciętnemu talentowi pisarskiemu. W 1876 roku związał się z Afroamerykanką Aletheą Foley, co było kontrowersyjne, ponieważ takie związki były wtedy prawnie zakazane w Ohio. Skutkiem czego stracił pracę i przeniósł się do Nowego Orleanu, gdzie przez wiele lat pracował w gazecie "Times Democrat".

Głównym tematem jego zainteresowań stała się miejscowa kultura kreolska i voodoo. Równocześnie tłumaczył nowele Guy de Maupassanta. W 1889 roku udał się do Japonii jako korespondent i tam zafascynowany krajem, podjął decyzję o pozostaniu. Początkowo pracował jako nauczyciel języka angielskiego w Matsue, gdzie obecnie znajduje się muzeum jego imienia. W 1891 roku poślubił Setsu Koizumi, córkę lokalnego samuraja, co pozwoliło mu uzyskać japońskie obywatelstwo i przyjąć nazwisko Koizumi Yakumo.

Przeprowadzając się do Kumamoto, kontynuował pracę nauczycielską i napisał pierwszą książkę dotyczącą Japonii: "Glimpses of Unfamiliar Japan" (1894). Od 1896 do 1903 roku pracował jako wykładowca literatury angielskiej na Uniwersytecie Cesarskim w Tokio. Jego biegła znajomość języka japońskiego umożliwiła mu tworzenie również w tym języku. Jego książki były niezmiernie popularne na Zachodzie i stanowią jedne z pierwszych rzetelnych opisów Japonii ery Meiji. W Polsce ukazało się jedno z jego dzieł: "Kwaidan, czyli opowieści niesamowite" (wyd. polskie 1984). Na pół roku przed śmiercią zaczął wykładać na Uniwersytecie Waseda w Tokio. Zmarł na atak serca.