Krzysztof Kamil Baczyński - sylwetka autora

Krzysztof Kamil Baczyński, urodzony 22 stycznia 1921 roku w Warszawie, to znany poeta okresu wojny oraz żołnierz Armii Krajowej. Działał jako podharcmistrz Szarych Szeregów i był jednym z reprezentantów tzw. pokolenia kolumbów. Jego życie zakończyło się podczas powstania warszawskiego, gdy jako członek batalionu "Parasol" zginął z rąk snajpera 4 sierpnia 1944 roku.

Baczyński przyszedł na świat i spędzał dzieciństwo w kamienicy przy ul. Bagateli 10. Jego chrzciny miały miejsce 7 września 1922 roku w kościele na placu Zbawiciela. W dzieciństwie zmagał się z astmą i słabym sercem, groziła mu również gruźlica. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego, gdzie w 1939 roku ukończył edukację i otrzymał świadectwo dojrzałości. Już w szkole średniej wyróżniał się zainteresowaniem literaturą współczesną, a jego fascynacja "Ferdydurke" Gombrowicza zaowocowała stworzeniem własnej wersji dzieła. Znawstwo literatury francuskiej pozwoliło mu również pisać w tym języku.

Wśród jego szkolnych kolegów byli przyszli bohaterowie grup szturmowych Szarych Szeregów, tacy jak Tadeusz Zawadzki "Zośka", Jan Bytnar "Rudy" i Maciej Aleksy Dawidowski "Alek". Baczyński działał w harcerskim środowisku 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej "Pomarańczarnia", a także w półlegalnej Organizacji Młodzieży Socjalistycznej "Spartakus" pod patronatem PPS, gdzie posługiwał się pseudonimem "Emil".

Z racji niechęci do szkolnych obowiązków, często opuszczał zajęcia, co wpływało na jego oceny. Jeszcze w trakcie nauki w gimnazjum wstąpił do Komitetu Wykonawczego "Spartakusa" i współredagował pismo "Strzały", gdzie debiutował poetycko w 1938 roku. Wojna przekreśliła jego plany studiowania w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie marzył o karierze grafika. Podczas okupacji niemieckiej znalazł schronienie po aryjskiej stronie Warszawy, unikając niebezpieczeństw związanych z jego żydowskim pochodzeniem.

Od jesieni 1942 do lata 1943 Baczyński studiował na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, a jednocześnie podejmował prace dorywcze, takie jak szklenie okien czy malowanie szyldów. Był także studentem Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W lipcu 1943 roku objął funkcję sekcyjnego w batalionie "Zośka" AK. Porzucił polonistykę, aby w pełni poświęcić się konspiracji i poezji, planując powrót do nauki po zakończeniu wojny.

Baczyński był też zaangażowany w operacje dywersyjne, takie jak wykolejenie niemieckiego pociągu na odcinku Tłuszcz-Urle w kwietniu 1944 roku, co poważnie zakłóciło ruch kolejowy. Ukończył również kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”, zdobywając stopień starszego strzelca podchorążego. Odbywał działalność w redakcji miesięcznika "Droga", lecz na krótko przed wybuchem powstania warszawskiego przeniósł się do batalionu "Parasol".

Powstanie warszawskie zastało Baczyńskiego w okolicy pl. Teatralnego. Nie zdołał dołączyć do swojej jednostki, dlatego przyłączył się do innego oddziału i walczył w Pałacu Blanka, gdzie poniósł śmierć. Jego żona, Barbara Stanisława Drapczyńska, również zginęła w powstaniu, dokładnie 1 września 1944 roku.

Baczyński został pośmiertnie uhonorowany Medalem za Warszawę i Krzyżem Armii Krajowej, a jego szczątki spoczywają na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Więcej szczegółów o nim można znaleźć na stronie https://******.**.