Kornel Filipowicz - sylwetka autora

Kornel Filipowicz (1913-1990) był znanym polskim pisarzem prozaikiem. Studiując biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, angażował się w działalność lewicowych organizacji, takich jak Związek Młodzieży Socjalistycznej i Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom. Pełnił rolę współredaktora miesięcznika "Nasz Wyraz" w latach 1936-1939, który sympatyzował z lewicowymi ideami oraz poetycką awangardą.

Podczas okupacji niemieckiej, po ucieczce z niewoli, pracował w kamieniołomach w Zagnańsku w pobliżu Kielc (1940-1943), a także działał w konspiracyjnej grupie Polska Ludowa w Krakowie. W 1944 roku został aresztowany i trafił do obozów koncentracyjnych Gross-Rosen i Oranienburg. Okres ten miał duży wpływ na jego twórczość, co jest widoczne w jego debiutanckim tomie opowiadań "Krajobraz niewzruszony" (1947) oraz w cyklach powieściowych "Nauka o ziemi ojczystej" (1950-1955) i "Niepokój młodego serca" (1955-1958).

Filipowicz szczycił się mistrzostwem w krótkiej formie prozatorskiej, takiej jak mikropowieści i opowiadania. W jego dziełach, jak "Profile moich przyjaciół" (1954), "Ciemność i światło" (1959), czy "Śmierć mojego antagonisty" (1972), można dostrzec pogłębioną analizę psychologiczną postaci. Wspólnie z Tadeuszem Różewiczem współtworzył także scenariusze filmowe, takie jak "Miejsce na ziemi" (1960) i "Głos z tamtego świata" (1962).