Kazimierz Wójtowicz CR - sylwetka autora

Polski duchowny oraz poeta, syn Jana i Zofii z Dyszewskich, ukończył swoją edukację w Szkole Podstawowej w Borzymowie i Oleśnicy. W latach 1958-1960 uczęszczał do Niższego Seminarium Zmartwychwstańców w Poznaniu, po czym wstąpił do Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, rozpoczynając roczny nowicjat w Radziwiłłowie Mazowieckim. Po złożeniu eksternistycznej matury w 1963 roku, podjął studia w Instytucie Teologicznym Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie.

Jednak w 1965 roku musiał przerwać naukę z powodu powołania do wojska, gdzie odbywał służbę w jednostce saperów w Brzegu niedaleko Wrocławia. Po zakończeniu służby wojskowej wznowił studia, które ukończył w 1970 roku, otrzymując święcenia kapłańskie. Rozpoczął pracę jako wikary w Wierzchowie na Pomorzu, a od 1972 roku pełnił funkcję duszpasterza młodzieży w Poznaniu.

Od 1969 roku publikował medytacyjne teksty pod nazwą „Ogniki” w katolickiej prasie, zwłaszcza w „Gościu Niedzielnym”. Jako poeta zadebiutował w 1974 roku wierszem „Kolęda spóźnionych”, który ukazał się w „Przewodniku Katolickim” – współpraca z tym pismem kontynuowana była przez kolejne lata. W 1974 roku władze zakonne skierowały go do Wiednia, gdzie studiował w Misji Polskiej przy Rennwegu, jednocześnie pełniąc posługę duszpasterską wśród polskich emigrantów. Z czasem zaangażował się w działania w austriackich parafiach Neuottokarring i St. Joseph. Studia doktoranckie rozpoczął w 1975 roku na Wydziale Katolickim Uniwersytetu Wiedeńskiego, które zakończył w 1981 roku uzyskaniem doktoratu.