Katarzyna II Wielka - sylwetka autora

Żona wielkiego księcia, późniejszego cesarza Rosji, Piotra III, księżniczka z Anhaltu, przejęła władzę w wyniku zamachu stanu i rządziła jako samodzielna cesarzowa Rosji w latach 1762–1796. Jej rządy były doceniane przez zachodnich filozofów, którzy chwalili ją za mądrość, zamiłowanie do nauki i wspieranie oświecenia, nazywając ją „Semiramidą Północy”. Jednak w rzeczywistości sprawowała władzę w bardzo zdecydowany sposób. Pozwoliła szlachcie handlować chłopami i zsyłać buntowników na Syberię, brutalnie tłumiła powstania kozackie i chłopskie oraz uczestniczyła w rozbiorach Polski.