Karl Rahner SJ - sylwetka autora

Niemiecki teolog i katolicki duchowny stanowił istotną postać w teologii XX wieku, wnosząc znaczący wkład w II Sobór Watykański. Razem z osobistościami takimi jak Yves Congar, Joseph Ratzinger (znany później jako papież Benedykt XVI) oraz Henri de Lubac, dążył do zharmonizowania współczesnego doświadczenia ludzkiego i myśli z doktryną chrześcijańską. Jego seria „Schriften zur Theologie” licząca 16 tomów, publikowana w latach 1954-1984, położyła fundamenty pod reformy w Kościele Katolickim.

Czerpiąc z takich źródeł jak tomizm, kantyzm, fenomenologia oraz egzystencjalizm, teolog ten starał się zintegrować tradycyjne i nowoczesne spojrzenia w swojej pracy. Już podczas lat spędzonych w seminarium zgłębiał dzieła Immanuela Kanta oraz Józefa Maréchala, jednocześnie studiując średniowieczne prace Tomasza z Akwinu. W jego podejściu wyraźnie widoczne jest dążenie do syntezy wartościowych elementów tradycyjnego i współczesnego myślenia.

Mimo swojej innowacyjności i wpływowości jego poglądy spotykały się z krytyką ze strony środowisk pragnących powrotu do przedreformacyjnych praktyk oraz neoscholastyki.