Julio Cortázar - sylwetka autora

Julio Cortázar przyszedł na świat w 1914 roku, w momencie, gdy świat opanowała I wojna światowa i rozpoczęły się poważne zawirowania gospodarcze. Jego rodzice mieszkali wtedy w Brukseli, gdzie ojciec Julia otrzymał pracę w ambasadzie. Kiedy wojna wybuchła zaledwie dwa miesiące po urodzeniu Julia, rodzina postanowiła wrócić do Ameryki Południowej. Jednak podróż do Argentyny była trudna; przed powrotem do ojczyzny rodzina musiała uciekać po Europie aż do 1918 roku, kiedy to w Barcelonie znaleźli bezpieczną trasę do Argentyny.

Po powrocie do Argentyny życie rodziny Cortázarów uległo zmianie: ojciec odszedł, a matka, Herminia, wraz z dwójką dzieci przeniosła się do Bénfield, dzielnicy Buenos Aires, gdzie Julio spędził swoje dzieciństwo. Młody Julio był zafascynowany twórczością Edgara Allana Poe i Jules'a Verne'a, co niezmiernie wpłynęło na jego literacką przyszłość.

Już jako młody człowiek, Julio zaczął pracować, by pomagać rodzinie. W 1932 roku zatrudnił się jako nauczyciel, choć ta praca nie przynosiła mu satysfakcji. Zaniepokojenie wywoływały w nim również problemy gospodarcze i polityczne, z którymi zmagała się Argentyna w tamtym okresie. W 1935 roku Cortázar rozpoczął studia na Uniwersytecie w Buenos Aires, a dziewięć lat później podjął pracę na Narodowym Uniwersytecie w Cuyo w Mendozie. Po wyborze Juana Domingo Peróna na prezydenta w 1946 roku zrezygnował z pracy na uczelni z powodu różnic politycznych oraz nacisków ze strony władz. Powrócił do Buenos Aires, gdzie współpracował z wydawnictwami i czasopismami, takimi jak "Realidad", "Verbum" i "Sur".

W 1948 roku zdobył kwalifikacje tłumacza języka francuskiego i angielskiego, po czym całkowicie poświęcił się pisaniu oraz pracom translatorskim dla ONZ. W kolejnych latach opublikował liczne opowiadania, które spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem.

W 1951 roku Cortázar, wspierany stypendium naukowym, wyjechał do Paryża, gdzie badał relacje między literaturą francuską a angielską. Tam spotkał Aurorę Bernárdez, z którą ożenił się dwa lata później. Choć ich małżeństwo zakończyło się po piętnastu latach, pozostali przyjaciółmi. Pobyt we Francji zaowocował publikacją wielu dzieł, które przysporzyły mu sławy w Argentynie.

Cortázar ponownie ożenił się w 1970 roku z Carol Dunlop. Wspólnie podróżowali po świecie, choć ich życie dramatycznie zmieniło się w latach osiemdziesiątych, kiedy Julio zdiagnozowano białaczkę. W 1982 roku zmarła jego żona Carol, co dotknęło pisarza szczególnie mocno. Mimo tego, jeszcze przed swoją śmiercią w 1984 roku, Julio opublikował ostatnią powieść, "Astronauci z kosmostrady", napisaną razem z żoną.

Julio Cortázar pozostawił po sobie niezwykle bogatą twórczość literacką, zapoczątkowaną zbiorem opowiadań "Bestiario". Jego dzieła, takie jak "Gra w klasy" czy "62. Model do składania", były istotne dla literatury XX wieku, a jego styl, pełen surrealizmu i eksperymentów z formą, odcisnął trwały ślad na pisarstwie latynoskim.