Józef Wybicki - sylwetka autora

Józef Rufin Wybicki herbu Rogala to postać znacząca w historii Polski, szczególnie znana jako pisarz i polityk. Wykształcony jako prawnik, już w młodym wieku zaangażował się w działalność polityczną, pełniąc funkcję posła na sejm Rzeczypospolitej. Wybicki, mając zaledwie 20 lat, zasłynął z antyrosyjskiego protestu podczas Sejmu Repninowskiego w 1768 roku, uprzedzając o kilka lat wystąpienie Tadeusza Reytana.

Brał udział w konfederacji barskiej, gdzie powierzono mu tajne misje dyplomatyczne w różnych krajach Europy. Był także zaangażowany w reformowanie prawa w przedrozbiorowej Polsce. W późniejszym okresie stał się uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej oraz współpracował z generałem Janem Henrykiem Dąbrowskim. Razem z nim wziął udział w wyprawie na pomoc powstańcom w Wielkopolsce w 1794 roku i miał istotny wkład w tworzenie Legionów Polskich we Włoszech w 1797 roku.

W czasach wojen napoleońskich, w 1807 roku, odegrał rolę w powołaniu Księstwa Warszawskiego i stał się jednym z jego czołowych polityków. Podczas konfliktu z Austrią w 1809 zorganizował obronę Wielkopolski przed najeźdźcą. Po kongresie wiedeńskim przyczynił się do powstania Królestwa Polskiego. Pełnił funkcję senatora-wojewody zarówno w Księstwie Warszawskim, jak i Królestwie Polskim, a w latach 1817–1820 przewodniczył Sądowi Najwyższemu Królestwa Polskiego. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Świętego Stanisława oraz Legią Honorową.

Jako pisarz, Wybicki tworzył wiele dzieł politycznych, a także dramaty, opery, komedie oraz utwory poetyckie, choć wiele z tych prac popadło w zapomnienie. Dziś przypomina się go przede wszystkim jako twórcę słów do polskiego hymnu narodowego – Mazurka Dąbrowskiego.