John Galsworthy - sylwetka autora

Brytyjski autor, znany jako powieściopisarz, nowelista, poeta i dramaturg, jest uznawany za jednego z kluczowych przedstawicieli krytycznego realizmu w literaturze angielskiej. Tradycyjnie określany jako „epik ery wiktoriańskiej”, zdobył swoją sławę na przełomie XIX i XX wieku. W 1932 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. Jury przyznające nagrodę doceniło jego zdolności prozatorskie, które najlepiej wyrażają się w „Sadze rodu Forsyte’ów”, imponującej wielotomowej powieści, nad którą pracował przez ponad dwie dekady.

Dzieła Galsworthy’ego cieszyły się ogromnym uznaniem w jego czasach, jednak dzisiejsze opinie na temat jego twórczości są podzielone. Część badaczy literatury uznaje go za mniej znaczącego autora, podczas gdy inni podkreślają jego wyjątkowy talent pisarski. Jego proza charakteryzuje się współczuciem dla krzywdy ludzkiej i utraty wartości, czym zyskał miano jednego z ważniejszych kronikarzy angielskiego społeczeństwa podczas dynamicznych zmian gospodarczych. Ze względu na swoje autorytety w kwestiach etycznych, Winston Churchill niejednokrotnie konsultował z nim reformy przed ich wprowadzeniem w parlamencie.

Galsworthy unikał awangardowych i estetyzujących trendów literackich, otwarcie sprzeciwiając się modernizmowi i postrzegając siebie jako moralnego nauczyciela. Joseph Conrad określił go mianem „humanitarnego moralisty”, a Stanisław Helsztyński zauważył, że Galsworthy nigdy nie pretendował do roli proroka ani nie dramatyzował. Uznawany jest za ostatniego wielkiego pisarza starej szkoły, kontynuując tradycję krytycznego realizmu zapoczątkowaną przez takich autorów jak Herbert George Wells, Arnold Bennett oraz George Bernard Shaw.

Pomimo pochwał, na początku XX wieku Galsworthy stał się obiektem krytyki ze strony artystycznej awangardy, w tym Virginii Woolf i Jamesa Joyce’a. Oskarżali go o konserwatyzm, „zdradę sztuki pisarskiej” oraz skupianie się na „zewnętrznych pozorach” zamiast na „istocie rzeczy”. Wkrótce potem jego twórczość zaczęła tracić na popularności i została częściowo zapomniana.