Jacek Kuroń - sylwetka autora

Polski polityk, który stał się jedną z ważniejszych postaci opozycji demokratycznej w czasach PRL, jest również historykiem oraz aktywnym działaczem Związku Harcerstwa Polskiego. Współtworzył Komitet Obrony Robotników (KOR) i dwukrotnie pełnił funkcję ministra pracy i polityki społecznej. W latach 1989–2001 zasiadał w Sejmie X, I, II i III kadencji. Pochodził z rodziny z tradycjami związanymi z Polską Partią Socjalistyczną (PPS).

Jego zaangażowanie polityczne rozpoczęło się w 1949 roku, gdy dołączył do Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). Od 1952 roku pracował jako instruktor w dziale harcerskim warszawskiego ZMP, a w tym samym czasie wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Rok 1955 przyniósł mu założenie Kręgu Walterowskiego, którego komendantem pozostał do 1961 roku. W latach 1957–1964 związany był z Główną Kwaterą ZHP, pełniąc między innymi funkcję kierownika Wydziału Programowego.

W 1953 został przewodniczącym organizacji studenckiej ZMP na Politechnice Warszawskiej, lecz tego samego roku został usunięty zarówno z ZMP, jak i PZPR, po wyrażeniu krytyki względem ideologii ZMP. Od 1955 roku uczestniczył w spotkaniach Klubu Krzywego Koła, a dwa lata później ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1956 ponownie przyjęto go do PZPR, jednak w 1964 został wykluczony po współautorstwie wraz z Karolem Modzelewskim Listu otwartego do Partii, w którym krytykowano biurokratyzację i klasowy charakter systemu PRL.