Isaac Bashevis Singer - sylwetka autora

Isaac Bashevis Singer, wybitny pisarz żydowskiego pochodzenia, zarówno pochodzący z Polski, jak i działający w Stanach Zjednoczonych, tworzył głównie w języku jidysz. Zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1978 roku. Urodził się jako Icek-Hersz Zynger 21 listopada 1902 roku we wsi Leoncin, nieopodal Nowego Dworu Mazowieckiego, wówczas pod zaborem rosyjskim. Był synem chasydzkiego rabina i Baszewy, córki rabbina z Biłgoraja. Chociaż w niektórych biografiach pojawia się data 14 lipca 1904 roku, prawdopodobnie była to data podana przez Singera w celu uniknięcia służby wojskowej.

Przed swoją emigracją do Stanów Zjednoczonych, Singer używał pseudonimu Icchok Baszewis, utworzonego od imienia matki i żydowskiego odpowiednika swojego imienia. W Ameryce przyjął imię Isaac Bashevis Singer i pod tym nazwiskiem zasłynął jako autor. W Polsce posługiwał się także innymi pseudonimami literackimi, takimi jak Icchok Warszawski i D. Segal.

Singer dorastał w rodzinie o literackich tradycjach – jego starsza siostra Ester Kreitman oraz brat Israel Joszua Singer również byli znanymi pisarzami. W 1907 roku jego rodzina przeprowadziła się do Radzymina, by jego ojciec mógł objąć stanowisko kierownika miejscowej jesziwy. Po pożarze jesziwy w 1908 roku przenieśli się do Warszawy. W okresie tym Singerowie doświadczali licznych przeprowadzek, a miasta takie jak Bilgoraj i Warszawa odegrały znaczącą rolę w życiu i twórczości Isaaca Bashevisa Singera.

W 1917 roku, w wyniku działań wojennych, Singer opuścił Warszawę z matką i młodszym bratem Mosze, przeprowadzając się do rodzinnego miasta matki, Biłgoraj, gdzie tradycyjna żydowska społeczność miała duży wpływ na jego twórczość. W 1921 roku powrócił do Warszawy, a po krótkotrwałej nauce w Seminarium Rabinicznym, gdzie nie znalazł swojego miejsca, wrócił do nauczania hebrajskiego w Biłgoraju. Ostatecznie, dzięki swojemu bratu Israela Joszuy, otrzymał pracę korektora w magazynie Literarisze Bleter.

Singer wpisał się w świadomość literacką swoim debiutanckim opowiadaniem Na starość oraz pierwszą powieścią Szatan w Goraju. Opisuje ona tragiczne wydarzenia pogromu Żydów z Goraju podczas powstania Chmielnickiego i nieobecny już świat żydowskich sztetli.

W 1935 roku, z powodu narastającego antysemityzmu i trudności finansowych, Singer wyemigrował do Ameryki, co zmusiło go do rozstania z partnerką Rachelą i synem Izraelem, którzy osiedlili się później w Palestynie. W Nowym Jorku rozpoczął pracę w „The Yiddish Forward”, gdzie publikował powieści i eseje.

Singer ożenił się z Almą Haimann-Wassermann w 1940 roku, co pozwoliło mu powrócić do intensywnego pisania. Jego twórczość, często oscylująca wokół religijnych i filozoficznych dylematów, była głęboko zakorzeniona w kulturze żydowskiej, a jego narracyjne zdolności oraz zainteresowanie klasyczną literaturą rosyjską wpłynęły na jego wyjątkowy styl. Zmarł w wieku 88 lat i został pochowany na cmentarzu żydowskim w New Jersey, jego pamięć żyje jednak w niezliczonych dziełach i wspomnieniach jako jeden z najwybitniejszych pisarzy żydowskich XX wieku.