Hanna Szymanderska - sylwetka autora

Choć nie planowała kariery jako autorka książek kucharskich, Hanna Szymanderska zaczęła zgłębiać sztukę kulinarną po ślubie w 1967 roku. W czasach, gdy wybór produktów spożywczych był ograniczony, rozpoczęła swoją przygodę z gotowaniem. Pierwszą książkę opublikowała w 1974 roku, zatytułowaną "200 potraw z warzyw". Jednak ze względu na ingerencję cenzury książka trafiła do druku dopiero w 1979 roku, po licznych modyfikacjach i usunięciu niedostępnych składników, jak szynka czy śledzie. To zniechęcające doświadczenie sprawiło, że na jakiś czas odeszła od pisania. Powróciła do niego w 1982 roku, tworząc kulinarne felietony z przepisami, wzbogacone o krótkie notki historyczne i etnograficzne, oraz anegdoty literackie.

Szymanderska miała unikalne podejście do pisania o jedzeniu. Zamiast skupiać się wyłącznie na przepisach i składnikach, interesowały ją historia, tradycja i kultura związana z gotowaniem. Jej książki pełne są anegdot oraz ciekawostek etnograficznych, odkrywanych w pamiętnikach, dokumentach oraz zagranicznych publikacjach kulinarnych. Dopiero po tej fascynującej podróży po tradycji nadchodził czas na eksperymenty i degustację, w której zazwyczaj uczestniczył jej mąż.

W 1992 roku nawiązała współpracę z wydawnictwem Prószyński i S-ka, które wydało aż 37 jej książek, w tym 28 w ramach serii „Biblioteczka Poradnika Domowego”. Hanna miała szczególne upodobanie do przepisów na ryby zapiekane i w galarecie, co nie dziwi, zważywszy na jej miłość do śledzi.

Hanna Szymanderska zmarła tragicznie w wypadku samochodowym w Skarżysku-Kamiennej. Jej miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w warszawskich Pyrach. Była małżonką Witolda Szymanderskiego do jego śmierci w 2011 roku i miała córkę Urszulę.