Halina Ogarek-Czoj - sylwetka autora

Halina Ogarek-Czoj była wybitną koreanistką, tłumaczką i pedagogiem. Ukończyła studia magisterskie w Katedrze Sinologii na Uniwersytecie Warszawskim w 1955 roku, gdzie dodatkowo uczęszczała na lekcje języka koreańskiego. Po studiach wyjechała na stypendium do Korei Północnej, co było częścią międzynarodowej wymiany studentów. Tam, na Uniwersytecie im. Kim Ir Sena w Pjongjangu, w 1962 roku obroniła pracę kandydacką z zakresu literatury koreańskiej, napisaną pod opieką prof. An Ham-kwanga, skupioną na twórczości dramatycznej Song Yŏnga.

Po powrocie do Warszawy tego samego roku, Halina podjęła pracę w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego jako wykładowczyni specjalizująca się w języku i literaturze koreańskiej. Mimo iż próbowała nostryfikować dyplom zdobyty w Korei, jej starania nie przyniosły efektu. Przełom w jej karierze naukowej nastąpił w 1974 roku, kiedy na Uniwersytecie Warszawskim, pod kierunkiem prof. Wiesława Kotańskiego, uzyskała doktorat z literatury koreańskiej, ponownie badając twórczość Song Yŏnga.

Dzięki jej inicjatywie, w 1983 roku w ramach Zakładu Dalekiego Wschodu utworzono Sekcję Koreanistyki, którą Halina kierowała aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku. Była również zaangażowana w działalność Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego. W życiu prywatnym zawarła małżeństwo z obywatelem Korei Północnej, jednak ich związek zakończył się po jej powrocie do Polski w 1962 roku, co było spowodowane decyzją północnokoreańskich władz o wypędzeniu cudzoziemskich żon. W czasie pobytu w Pjongjangu na świat przyszła jej córka, Anna.