Georg Hegel - sylwetka autora

Niemiecki filozof, znany jako twórca nowoczesnego idealizmu, Hegel przyszedł na świat w Stuttgarcie w rodzinie urzędniczej. Początkowo podjął studia teologiczne w Tybindze, gdzie zaprzyjaźnił się z Friedrichiem Hölderlinem i Friedrichem Schellingiem. Mimo że filozofią zainteresował się dopiero w 1801 roku, zaczął wtedy wykładać na uniwersytecie w Jenie, gdzie jako docent zaprezentował swoje idee w dziele "Phänomenologie des Geistes" (Fenomenologia Ducha, 1806). Następnie, pracując w latach 1808–1816 jako dyrektor szkoły średniej w Norymberdze, stworzył "Wissenschaft der Logik" (Nauka Logiki, 1812–1816).

W 1816 roku Hegel przyjął stanowisko profesora w Heidelbergu, gdzie opublikował kolejne ważne dzieło: "Enzyklopädie der philosophischen Wissenschaften im Grundriss" (Encyklopedia nauk filozoficznych w zarysie, 1817, trzecie wydanie w 1830 roku). Dwa lata później został profesorem w Berlinie, gdzie wydał "Grundlinien der Philosophie des Rechts" (Zasady filozofii prawa, 1821). Jego wykłady dotyczące historii filozofii, sztuki, religii oraz filozofii historii zostały opublikowane przez Karla Ludwiga Micheleta pod tytułem "G.W.F. Hegels Werke" w latach 1832–1845, obejmując osiemnaście tomów; dziewiętnasty tom ukazał się w 1887 roku. Pełne wydanie dzieł Hegla miało miejsce w Berlinie w latach 30. XX wieku.

Hegel zdobył wielu zwolenników za życia i uznanie jako najwybitniejszy niemiecki myśliciel swojej epoki. Zmarł w Berlinie podczas epidemii cholery w 1831 roku. Jego syn, Karl von Hegel, został uznanym historykiem.