Ferenc Molnár - sylwetka autora

Ferenc Molnár, węgierski pisarz, dramaturg i dziennikarz, zdobył światową sławę dzięki swojej książce "Chłopcy z Placu Broni". Powieść ta, skierowana do młodzieży, została przetłumaczona na 43 języki i sprzedana w setkach tysięcy egzemplarzy na całym świecie, w tym w Polsce, gdzie doczekała się dwóch tłumaczeń. Molnár, jeden z czołowych przedstawicieli węgierskiej literatury z początku XX wieku, znany jest również jako autor aż 42 sztuk teatralnych, m.in. "Liliom" czy "Diabeł", które cieszyły się popularnością w Europie i Ameryce. Jego twórczość cechuje różnorodność gatunkowa, obejmująca zarówno eseje, jak i dramaty, a jego umiejętność konstruowania złożonych fabuł oraz posługiwania się błyskotliwym językiem, zapewniły mu międzynarodową renomę.

Molnár urodził się w żydowskiej rodzinie burżuazyjnej, co miało duży wpływ na jego twórczość. W jego dziełach pojawiają się tematy dotyczące żydowskiej tożsamości oraz asymilacji, kwestii społecznych i moralnych konfliktów w budapeszteńskim środowisku. Pomimo że początkowo był niepraktykującym Żydem, podejmował próbę konwersji na chrześcijaństwo, a jego twórczość czasami badała tematykę religijną. Motywy te odbijają się na przykład w noweli "Széntolvajok" czy powieści "Az éhes város", gdzie Molnár analizował rozpad moralności burżuazji.

Jego dramaty, takie jak "Diabeł", przedstawiają wewnętrzne konflikty bohaterów, wykorzystując elementy impresjonistyczne i psychologiczne. "Liliom" z kolei oferuje bardziej złożoną analizę ludzkiej duszy, łącząc elementy tragikomedii z ironią losu. Początkowo chłodno przyjęte na Węgrzech, dramaty te zyskały uznanie za granicą dzięki głębi psychologicznej i kunsztowej konstrukcji. Molnár, z ciętym dowcipem i inteligentnym użyciem języka, stworzył sztuki, które do dziś stanowią ważną część światowego repertuaru dramatycznego.