Eugène Ionesco - sylwetka autora

Eugène Ionesco, znany również jako Eugen Ionescu, urodził się 26 listopada 1909 roku w Slatinie. Był to francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego, który odegrał kluczową rolę w tworzeniu teatru absurdu. Jego ojciec, Eugène Ionesco senior, pochodził z Rumunii, a matka, Marie-Thérèse Ipcar, była Francuzką o rumuńsko-greckich korzeniach. Ionesco jako dziecko mieszkał we Francji, ale w 1925 roku przeniósł się z powrotem do Rumunii, gdzie kontynuował edukację na uniwersytecie w Bukareszcie. W latach 1936–1938 pracował jako nauczyciel języka francuskiego w liceum oraz zajmował się krytyką literacką. Rok 1936 okazał się istotny, gdyż wówczas się ożenił.

W 1938 roku postanowił wrócić do Francji, korzystając ze stypendium na doktorat poświęcony motywowi śmierci i grzechu w literaturze francuskiej od czasów Baudelaire’a. Choć pracy tej nie ukończył, zdecydował się osiedlić na stałe w Paryżu, gdzie zastała go wojna. Krótko wrócił do Rumunii, ale w 1942 powrócił do Francji, gdzie mieszkał do końca życia.

W 1949 roku Ionesco stworzył swój pierwszy dramat zatytułowany "Łysa śpiewaczka", który zadebiutował na scenie teatru Noctambules w reżyserii Nicolasa Bataille’a w 1950 roku, choć początkowo nie odniósł spodziewanego sukcesu. Kolejne jego sztuki, takie jak "Lekcja" (1951) i "Krzesła" (1952), również były przyjęte z rezerwą. Przełom nastąpił w 1953 roku, kiedy to sztuka "Ofiary obowiązku" spotkała się z pozytywnym odbiorem dzięki recenzji Jean Anouilha. Inne dzieła, jak na przykład "Amadeusz albo Jak się go pozbyć", także zdobyły uznanie, zwłaszcza po wystawieniu przez Jean-Marie Serreau w Théâtre de Babylone.

W 1955 roku na scenach Paryża pojawiły się kolejne jego prace: "Kubuś, czyli uległość" oraz "Przyszłość w jaju". Następne utwory teatralne, takie jak "Improwizacja" (1956), "Nowy lokator" (1957) i "Morderca nie do wynajęcia" (1959), wzbogaciły jego dorobek. W 1960 roku miała miejsce premiera "Nosorożca" w reżyserii Barraulta. W 1962 zaprezentowano "Pieszo w powietrzu" oraz "Król umiera, czyli ceremonie". Jego dramaty i zbiór opowiadań "La photo du Colonel" opublikowało wydawnictwo Gallimard, a w 1957 roku Ionesco został członkiem prestiżowego „Collège de 'Pataphysique”. W 1970 roku został wybrany do Akademii Francuskiej.

Ionesco zmarł 28 marca 1994 roku w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse.