Epiktet - sylwetka autora

Epiktet, filozof rzymski urodzony między 50 a 130 rokiem n.e. w Hierapolis, rozpoczął życie jako niewolnik, ale ostatecznie został wyzwolony. W Nikopolis w Epirze (dzisiejsza Grecja) założył szkołę, kontynuując nauki stoików. Stoicyzm, który propagował, kładł nacisk na materializm w przyrodzie, życie zgodne z rozumem oraz logikę. Podobnie jak Sokrates, Epiktet nigdy sam nie pisał, jednak jego nauki zachował Flavius Arrianus w podręczniku "Encheiridion", pełnym moralnych wskazówek i rad na temat godnego życia.

W jednym z fragmentów "Encheiridion" Epiktet pyta, jak długo można odkładać moment uznania siebie za osobę wartościową, która powinna respektować nakazy rozumu. Zwraca się do czytelnika z apelem, aby nie zwlekał z pracą nad sobą, ponieważ brak postępów oznacza życie i śmierć jako prostak. Zachęca do uznania siebie za godnych prowadzenia życia pełnego doskonałości i postępu, kierując się prawdziwymi wartościami bez względu na przeciwności losu, takie jak trud, przyjemność, sława czy hańba. Dla Epikteta, podobnie jak dla Sokratesa, wskazania rozumu były najważniejsze.

Epiktet wskazuje na znaczenie praktycznego zastosowania nauk teoretycznych, takich jak niekłamanie, poprzez dochodzenie do tego, dlaczego to jest ważne. Chociaż dowody i argumenty są istotne, kładzie nacisk na praktyczne stosowanie wiedzy jako najważniejszy element filozofii. Ubolewa, że ludzie często skupiają się na skomplikowanych dowodach, zaniedbując sedno nauk.

W obliczu niepewności losu Epiktet zachęca do poddania się przeznaczeniu, uznając, że zgoda na to, co nadpisane przez los, jest mądrością i prowadzi do lepszego zrozumienia boskich tajemnic. W jego przekonaniu, akceptacja porządku świata pozwala na prawdziwe szczęście poprzez rezygnację z pragnień i namiętności. Epiktet ostrzega, by nie poddać się chwilowym pokusom zmysłowym, lecz raczej dążyć do wewnętrznego poczucia triumfu przez ich przezwyciężenie.

Filozofia Epikteta była integralną częścią jego życia duchowego i moralnego, kładąc nacisk na zgodę z biegiem wydarzeń i wierność własnym wartościom, co jego zdaniem stanowi istotę spełnienia moralnego i duchowego.