Edyta Broda - sylwetka autora

Absolwentka polonistyki, pełni funkcje publicystki, redaktorki oraz blogerki. Jest autorką popularnego bloga https://******.**, poświęconego tematowi bezdzietności z wyboru. Na blogu pisze: "To miejsce poświęcone jest tematowi nieposiadania, zacznijmy więc od tego, co mi nie jest dane. Nie mam aspiracji politycznych, dlatego zamiast zasiadać w zarządzie Orlenu, znajduję się w przestrzeni biurowej typu open space. Zamiast kosztować wyszukanych dań, jak ośmiorniczki, jem kanapkę z pieczonym burakiem, marząc o tanim locie na Koniec Świata. Dlaczego właśnie tam? Może nie ma tam mitycznych garnków złota, ale na pewno nie ma mojego dusznego open space'a.

Nie posiadam konta oszczędnościowego, gdyż według mnie duże oszczędności wiążą się z ryzykiem znaczących strat. Stawiam na to, że lepiej stracić dwieście złotych na nietrafioną sukienkę niż dwieście tysięcy na złą inwestycję. Tracę więc mało, ale często, co mniej boli, a przy tym dostarcza więcej radości. Drobne oszczędności mogę zmieścić w kieszeni, zamiast inwestować w większe projekty.

Mam szczęście nie posiadać gadatliwego męża, a i sama nie jestem rozrzutna w słowach, co w naszym domu owocuje atmosferą muzyki i kocich dialogów. Najlepszy z Mężów odzywa się jedynie na hasło „audyt energetyczny”, co przy mojej nieznajomości różnic między amperami a kamperami wolę zamienić na słuchanie kocich pyskówek, które są dla mnie bardziej przystępne.

Moje umiejętności wokalne pozostawiają wiele do życzenia; młodzieńcze lata charakteryzowały się brakiem wstydu, co prowadziło do wykonywania okaleczonych wersji piosenek takich jak „Sen Katarzyny II”. Mimo tego, wspominając te momenty, śmieję się dzisiaj, widząc własne zmagania z rzeczywistością.

Nie mam także wielkich planów na przyszłość. To, co chcę osiągnąć, to nakarmić psa, zobaczyć Grenlandię i napisać książkę. Jako osoba po polonistyce, marzę, by przynajmniej skrobnąć tomik wierszy. Nie mam dzieci. Brakuje mi również luksusowego samochodu i śnieżnej pantery, choć z tym ostatnim zwierzęciem wyglądałabym z pewnością intrygująco. Jednak status osoby wybierającej życie bez dzieci jest na tyle wyróżniający, że nie muszę szukać innych sposobów na bycie postrzeganą jako ekscentryk.

Muszę się nieustannie tłumaczyć z braku dzieci, co bywa irytujące. Nawet kiedy milczę, jestem postrzegana jako Ta Bez Dzieci – osoba nie znająca prawdziwego życia, egoistką według wielu opinii społecznych. Takie są w Polsce stereotypy dotyczące osób bezdzietnych. Przed rozpoczęciem pisania bloga badałam fora i dyskusje online, co uświadomiło mi, jak wiele osób postrzega nasze wybory w sposób negatywny. Bezdzietni milczą, nie opowiadają historii, nie piszą książek, blogów, nie występują publicznie. Nasz blog jest odpowiedzią na to milczenie i wyrazem przekory."