Edmond Jabès - sylwetka autora

Poeta pochodzenia żydowskiego, dorastający w rodzinie francuskojęzycznych Żydów, musiał opuścić Egipt w 1956 roku z powodu antysemickiej polityki Nasera. Po opuszczeniu kraju, przeniósł się do Paryża, gdzie nawiązał relacje z postaciami z kręgu surrealistycznego, takimi jak Max Jacob, Paul Eluard i René Char. Mimo bliskiej znajomości z nimi, nie przyłączył się do tego ruchu, a zamiast tego skoncentrował się na byciu „egzegetą wygnania” w kontekście żydowskim. W rozmowie z Paulem Austerem wyznał, że przymusowy stan bycia Żydem diametralnie zmienił jego życie, konfrontując go z całkowicie nowym zestawem problemów i pytań. Od tego momentu jego twórczość skupia się na opisie metafizycznego wygnania, za którym kryją się takie symbole jak pustynia, światło, milczenie, nieobecność, nicość oraz, przede wszystkim, Księga.