Carlos Fuentes - sylwetka autora

Carlos Fuentes, wybitny prozaik i eseista z Meksyku, jest jednym z tych twórców, którzy na stałe wpisali literaturę iberoamerykańską w światowy kanon. Jego dzieła nieodłącznie związane są z tematyką rewolucji meksykańskiej, jej porażki oraz kwestiami tożsamości narodowej. Już w swojej debiutanckiej powieści "Kraina najczystszego powietrza" (1959, La región más transparente), inspirując się technikami narracyjnymi Johna Dos Passosa i Jamesa Joyce'a, Fuentes eksploruje korzenie meksykańskości. W tej książce wybrzmiewa jego skomplikowana relacja miłości i nienawiści do miasta Meksyk, motyw przewijający się przez całą twórczość pisarza.

Kolejne dzieło, "Spokojne sumienia" (1959, Las buenas conciencias), a zwłaszcza "Śmierć Artemia Cruz" (1962, La muerte de Artemio Cruz), uważany za jeden z najwybitniejszych utworów Fuentesa, otworzyły nowe horyzonty dla prozy latynoamerykańskiej dzięki nowatorskim rozwiązaniom strukturalnym i językowym. W 1967 roku powieść "Zmiana skóry" (Cambio de piel) wzbudziła silne reakcje czytelników dzięki odważnym motywom erotycznym i przedstawieniu skomplikowanych relacji między czterema postaciami.

Fuentes kontynuował swoje literackie poszukiwania w trylogii "Terra nostra" (1976), gdzie starał się połączyć różne epoki i miejsca z historii Ameryki i Europy, od kultur prekolumbijskich, przez cywilizacje śródziemnomorskie, po współczesne czasy. W "Łeb hydry" (1978, La cabeza de la hidra) i "Historia rodzinna" (1980, Una familia lejana), pisarz ponownie eksploruje temat tożsamości twórczej, podczas gdy "Spalona woda" (1981, Aqua quemada) to fascynujący zbiór opowiadań dotyczących historii miasta Meksyk.

Jako eseista, Fuentes jest autorem istotnych prac jak "La nueva novela latinoamericana", "Tiempo mexicano" (1971, Czas meksykański) oraz "Geografia de la novela" (1994, Geografia powieści). Wszystkie swoje powieści i opowiadania włączył do czternastotomowego cyklu "La edad del tiempo" (Wiek czasu), czym ugruntował swoje znaczenie w literaturze światowej.