Antoni Gołubiew - sylwetka autora

Polski autor i katolicki publicysta, z wykształcenia historyk, przez całe swoje życie zachował duchową więź z Wileńszczyzną, chociaż musiał opuścić te tereny w 1945 roku. W Wilnie ukończył zarówno gimnazjum, jak i uniwersytet. Jego literacki debiut miał miejsce w 1925 roku, kiedy jego opowiadanie zostało wydrukowane w szkolnym magazynie „Hejnał”. Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” i współtworzył miesięcznik „Żagary”. Pełnił także funkcję redaktora katolickiego dwutygodnika „Pax”, pracował w wileńskiej stacji radiowej oraz uczył historii w gimnazjum. Podczas wojny rozpoczął prace nad swoim opus magnum, czteroczęściową epopeją „Bolesław Chrobry”, której publikacja zakończyła się w latach 1947-1955. Po wojnie osiedlił się w Krakowie, gdzie rozpoczął pracę w redakcji „Tygodnika Powszechnego”. Jego działalność publicystyczną w tym periodyku przerwało jedynie zawieszenie pisma w latach 1953-1956, kiedy to napisał książkę „Listy do przyjaciela”. Po przywróceniu „Tygodnika Powszechnego” opublikował w nim wiele znaczących artykułów politycznych, które stanowiły wyraz ideologicznej postawy jego środowiska, a także zamieszczał wiersze oraz listy literackie. W 1980 roku, już po jego śmierci, ukazała się książka „Kazimierzówka”.