Anna Zawadzka - sylwetka autora

Anna Zawadzka, urodzona 8 lutego 1919 roku w Warszawie, była cenioną anglistką, pedagogiem i autorką licznych podręczników. Znana również jako zasłużona instruktorka harcerska, była najbliższa rodzinie — siostrze Tadeusza Zawadzkiego "Zośki" oraz córce profesora Józefa Zawadzkiego i Leony z domu Siemieńskiej. Między 1937 a 1942 rokiem pełniła rolę drużynowej 14 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. Następnie, w trudnych latach 1942-1944, pełniła funkcję komendantki Hufca Szarych Szeregów w warszawskim Śródmieściu, uczestnicząc także w powstaniu warszawskim.

Po zakończeniu II wojny światowej, Zawadzka poświęciła się pracy w warszawskich liceach oraz na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uczyła logiki i języka angielskiego. Jej zaangażowanie w harcerstwo nie ustawało – w latach 1945-1946 była zastępczynią komendantki Warszawskiej Chorągwi Harcerek ZHP, a w latach 1947–1948 zasiadała w Głównej Kwaterze Harcerek ZHP. Po odnowieniu ZHP w 1956 roku, do 1958 roku kierowała Wydziałem Kształcenia Chorągwi Warszawskiej.

W latach 80. Zawadzka aktywnie uczestniczyła w reformowaniu Związku Harcerstwa Polskiego, będąc członkiem tzw. "bandy czworga" wraz ze Stefanem Mirowskim, Jankiem Rossmanem i Haliną Wiśniewską. Jej działania doprowadziły do przywrócenia tradycyjnego prawa i przyrzeczenia harcerskiego po IX/XXVI Zjeździe ZHP. W latach 1990–1993 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej ZHP. Zawadzka była również autorką kilku ważnych publikacji dotyczących historii polskiego harcerstwa, w tym takich jak "Dzieje harcerstwa żeńskiego w Polsce w latach 1911-1949", "Tadeusz Zawadzki 'Zośka'", "O Aleksandrze Kamińskim 'Kamyku'" oraz "Gawędy o tych, które przewodziły".

Anna Zawadzka zmarła 22 czerwca 2004 roku w Warszawie i została pochowana na cmentarzu Stare Powązki w kwaterze K.