Anna Wyganowska-Eriksson - sylwetka autora

Anna Wyganowska-Eriksson przyszła na świat 15 lutego 1926 roku w Warszawie, jako jedyne dziecko Janiny Gedgozd i Bronisława Wyganowskiego, który pełnił funkcję dyrektora Towarzystwa Wyścigów Konnych Ziem Zachodnich. Przed wybuchem wojny, kształciła się w prestiżowym Gimnazjum i Liceum im. Cecylii Plater-Zyberkówny. Ukończyła szkołę w czasie okupacji hitlerowskiej, zdobywając maturę w 1944 roku na tajnych kompletach.

W 1941 roku Anna dołączyła do Armii Krajowej, gdzie przeszła szkolenie wojskowe w zakresie służby informacyjnej. Pracowała jako łączniczka, zbierając informacje o działalności niemieckich instytucji. W 1942 roku, w wyniku donosu, gestapo ją aresztowało. Przetrzymywano ją trzy miesiące w izolatce kobiecego oddziału więzienia na Pawiaku, gdzie była poddawana torturom. Dzięki wysiłkom rodziny, 4 października udało się ją uwolnić. Mimo to, do wybuchu powstania warszawskiego była pod stałą obserwacją gestapo. Podczas powstania pełniła rolę łączniczki w batalionie "Czata 49", a następnie w plutonie pancernym batalionu "Zośka". Za swoje zasługi w walce na Woli, Starym Mieście, Czerniakowie i Mokotowie została uhonorowana dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Po upadku powstania, razem z rodzicami trafiła do obozu w Pruszkowie, z którego udało im się uciec w trakcie transportu do III Rzeszy, podczas przejazdu przez Kielce. W tym okresie ponownie podjęła działalność jako łączniczka w kieleckiej AK, aż do rozwiązania organizacji.

Po wojnie rozpoczęła studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zawodowo zajmowała się wychowaniem fizycznym, pracując jako instruktorka wioślarstwa w Szkole Głównej Służby Zagranicznej, w Szkole Stenotypii i Języków Obcych oraz na Akademii Medycznej. W 1971 roku wyemigrowała do Szwecji, gdzie kontynuowała karierę nauczycielki wychowania fizycznego w szkołach podstawowych. W 2008 roku powróciła do Polski i osiedliła się w Warszawie.