Anna Bojarska - sylwetka autora

Anna Bojarska, znana polska pisarka, rozpoczęła swoją przygodę z pisarstwem w młodym wieku. Już jako czternastolatka zaczęła tworzyć, a rok później podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu dyplomu przez jakiś czas pracowała jako dziennikarka, lecz szybko zdecydowała się poświęcić wyłącznie pisarstwu. Jej debiutancka powieść powstała, gdy miała 20 lat, jednak z powodu cenzury nie znalazła wtedy wydawcy. Mimo to kontynuowała publikacje w prasie i gdy wreszcie zaczęto wydawać jej książki, zdobyła opinię autorki wywołującej silne emocje – od długotrwałego uznania po skrajną krytykę. Jej nietuzinkowa osobowość i niezależność często przyciągały uwagę krytyków, którzy nazywali ją „terrorystką literatury”.

Bojarska przyjęła motto „Żyć niebezpiecznie”, co przełożyło się na liczne kontakty z różnymi środowiskami, w tym niemieckimi i francuskimi terrorystami oraz znanymi politykami. W swoim burzliwym życiu doświadczyła prób rekrutacji przez wywiady NRD i PRL oraz nawiązała znajomości z wpływowymi postaciami historycznymi, takimi jak Regis Debray czy Klaus Croissant. Jej książka, „Czego nauczył mnie August”, była szczególnie kontrowersyjna, gdyż opisywała postacie przypominające czołowych działaczy Solidarności, przy czym jej wizje okazały się prorocze – jeden z opisanych mężczyzn później kandydował na prezydenta Polski, a drugi stał na czele dużego koncernu medialnego.

Artystyczna i intelektualna niezależność Bojarskiej przyniosła jej zarówno nagrody, jak i trudności w funkcjonowaniu na polskiej scenie literackiej. W czasach PRL niektóre z jej dzieł musiały ukazywać się pod pseudonimem w nielegalnych wydawnictwach, co wiązało się z ryzykiem represji ze strony władz. Po transformacji ustrojowej Anna Bojarska nadal zmagała się z nowymi formami ograniczeń i cenzury. Podejmowała w swoich pracach tematy takie jak pieniądze, lęk przed bezrobociem oraz sztuka, seks i śmierć.

Wśród jej literackiego dorobku znaleźć można powieści „Lakier” i „Agitka”, książki eseistyczno-biograficzne jak „Pięć śmierci”, a także krytyczno-literackie dzieła w rodzaju „Madonna pekaesów”. Razem z Marią Bojarską napisała „Siostry B.”, a do tego tworzyła scenariusze, np. do serialu „Modrzejewska” z 1990 roku. Jej dramat „Lekcja Polskiego”, wystawiony przez Andrzeja Wajdę, stał się ważnym wydarzeniem zarówno artystycznym, jak i politycznym. Bojarska również tworzyła dla teatru, np. sztukę „La tekknique de la jungle” wystawiono w Teatrze TV w polskim przekładzie w 1995 roku.

Dzięki odwadze w poruszaniu trudnych tematów i oryginalności, Anna Bojarska pozostaje jedną z najbardziej wyrazistych i kontrowersyjnych postaci współczesnej polskiej literatury.