Anna Bikont - sylwetka autora

Polska dziennikarka, aktywistka związana z ruchem solidarnościowym, a także pisarka o żydowskich korzeniach, jest córką Wilhelminy Skulskiej, znanej peerelowskiej dziennikarki i publicystki. Urodziła się i wychowała w Warszawie, gdzie ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, zdobywając wykształcenie w dziedzinie biologii oraz psychologii. W latach osiemdziesiątych XX wieku wkroczyła na zawodową ścieżkę dziennikarską, publikując w prasie solidarnościowej. Wyróżnia ją długotrwała współpraca z "Gazetą Wyborczą", której towarzyszy od momentu jej powstania.

Jednym z najważniejszych projektów w jej karierze było trzy i pół roku zbierania świadectw dotyczących zbrodni w Jedwabnem, które zaowocowały książką "My z Jedwabnego". Za swoje osiągnięcia w dziedzinie dziennikarstwa została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz otrzymała Nagrodę Wielką Fundacji Kultury.

Jej dorobek literacki obejmuje m.in. "Małe vademecum PEERELU z wycinków gazet podziemnych w formie kalendarza robotniczego na rok 1990", stworzone wspólnie z Piotrem Bikontem i Włodzimierzem Cesarskim, opublikowane przez Wydawnictwo "Agora" w 1990 roku. Wspólnie z Joanną Szczęsną napisała "Epitafia czyli uroki roztaczane przez niektóre zwłoki" oraz "Limeryki czyli o plugawości i promienistych szczytach nonsensu", wydane przez Prószyński i S-ka w 1998 roku, a także "Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu" z 2006 roku. Prywatnie była żoną Piotra Bikonta, ale ich związek zakończył się rozwodem.