Andrzej Półtawski - sylwetka autora

Prof. Andrzej Półtawski, urodzony 22 lutego 1923 roku w Warszawie, to uznany filozof oraz teoretyk poznania, który swoją edukacyjną przygodę rozpoczął w III Miejskim Gimnazjum w Warszawie, które ukończył w 1938 roku. Maturę złożył podczas tajnego nauczania w Państwowym Liceum im. T. Czackiego w Warszawie w 1940 roku, specjalizując się w kierunku matematyczno-fizycznym. Kontynuował edukację na studiach technicznych, zanim podczas II wojny światowej zaangażował się w działalność żołnierską jako członek Armii Krajowej, uczestnicząc w Powstaniu Warszawskim na Żoliborzu. Po jego upadku, został uwięziony w obozie jenieckim Altengrabow niedaleko Magdeburga.

Po zakończeniu wojny rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Romana Ingardena, gdzie w 1950 roku uzyskał tytuł magistra. Do 1956 roku pracował w sektorze budownictwa i przemysłu. Następnie, w latach 1956-1957, na zlecenie Instytutu Filozofii i Socjologii PAN prowadził badania nad łacińskimi rękopisami filozoficznymi w Bibliotece Jagiellońskiej. W latach 1957-1970 był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie najpierw pełnił funkcję starszego asystenta, a od 1964 roku adiunkta w Katedrze Filozofii, kontynuując współpracę z Ingardenem. Na podstawie pracy pod tytułem "Rzeczy i dane zmysłowe. Świat i spostrzeżenie u G. E. Moore’a", uzyskał tytuł doktora filozofii. W 1972 roku habilitował się, przedstawiając pracę "Świat, spostrzeżenie, świadomość".

W latach 1973-1993 pracował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie jako adiunkt, a od 1980 roku jako docent. Był kierownikiem Studium Teorii Poznania od 1974 roku i kierował Katedrą Teorii Poznania od 1982 roku. Pełnił również funkcję wykładowcy teorii literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1965-1966. Przez lata 1983-1992 prowadził wykłady z teorii poznania w Studium Zakonu Dominikańskiego w Krakowie.

Prof. Półtawski wykładał także na arenie międzynarodowej, m.in. w International Academy of Philosophy w Irving w 1982 roku, w Liechtensteinie w 1989 roku, na Franciscan University of Steubenville w 1991 roku oraz w MEDO-Institute w Rolduc w Holandii. W 1985 roku nadano mu tytuł profesora, a od 1993 roku jest profesorem emerytowanym. Jest aktywnym członkiem licznych towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Deutsche Gesellschaft für Phänomenologische Forschung, Sekcji Filozoficznej Krakowskiego PAN, International Academy of Philosophy w Irving w Teksasie oraz Papieskiej Rady Rodziny w Watykanie.