André Gide - sylwetka autora

Francuski pisarz André Gide, uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w 1947 roku, zyskał uznanie za „wszechstronną i znaczącą twórczość, w której kwestie ludzkiej egzystencji przedstawiono z niezachwianą miłością do prawdy i psychologiczną wnikliwością”. Gide urodził się w rodzinie protestanckiej, jednak przez pewien czas kierował się ku katolicyzmowi, który ostatecznie odrzucił, co znalazło swój wyraz w kontrowersyjnej powieści „Lochy Watykanu” z 1914 roku.

W pierwszej połowie XX wieku cieszył się międzynarodowym uznaniem. Jego kluczowe dzieła obejmują „Immoralistę” (1902), „Lochy Watykanu” (1914), „Fałszerzy” (1925) oraz „Dziennik” (1939–1950). Literatura Gide’a to przejaw skrajnego indywidualizmu i odrzucenia tradycyjnych norm moralnych. Choć przez pewien czas fascynował się ideą komunizmu, po wizycie w ZSRR zmienił swoje poglądy. Krytyka ZSRR ze strony Gide’a wywołała szerokie dyskusje, w tym odpowiedzi autorów takich jak Romain Rolland czy Stanislav Kostka Neumann.

Twórczość Gide’a charakteryzuje się złożoną narracją, pełną współistniejących wątków, a jego bohaterowie starają się uwolnić od niewidzialnych ograniczeń narzuconych przez świat. Był blisko związany z Paulem Valérym, któremu dedykował część swoich wczesnych utworów. Dzieła Gide’a są pod silnym wpływem twórczości Fiodora Dostojewskiego i Friedricha Nietzschego, a sam wywarł znaczący wpływ na pisarstwo Jeana Paula Sartre’a i Alberta Camusa.

Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech, książki Gide’a znalazły się w gronie około 20 000 spalonych dzieł. Po jego śmierci, prace Gide’a trafiły do Indeksu Ksiąg Zakazanych. Był on również członkiem francuskiego ruchu antyimperialistycznego w okresie międzywojennym. Więcej informacji na temat jego życia i twórczości można znaleźć na stronie https://******.**