Anatol Kuzniecow - sylwetka autora

Radziecki pisarz, komunista i dawny współpracownik KGB, zasłynął także jako emigracyjny dziennikarz. Urodził się w Kijowie, a jego dzieciństwo związane było z dzielnicą Kurieniowka, graniczącą z miejscem masowych zbrodni znanego jako Babi Jar. Był świadkiem potwornych wydarzeń, takich jak masowe egzekucje i działalność obozu koncentracyjnego.

Po zakończeniu wojny dołączył do kolegium redakcyjnego młodzieżowego miesięcznika "Junost'". W oparciu o wspomnienia z czasów okupacji napisał książkę dokumentalną „Babi Jar”, która została opublikowana w 1966 roku w "Junosti". Publikacja ta jednak została poddana znaczącej ingerencji cenzury partyjnej, która usunęła duże fragmenty tekstu i dodała tzw. uzupełnienia. Mimo to, powieść ta stała się ważnym wydarzeniem literackim.

W 1968 roku miesięcznik „Nowyj Mir” opublikował jego opowiadanie „Artysta zespołu mimów” (Артист миманса), które poruszało kwestie związane z losem jednostki w kontekście sztuki i niesprawiedliwości na globalną skalę.

Podczas pracy nad powieścią o historii partii i Lenina, mającą uczcić setną rocznicę jego urodzin, w 1969 roku Kuzniecow otrzymał możliwość wyjazdu do Londynu, aby zgromadzić materiał faktograficzny. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii zwrócił się z prośbą o azyl polityczny i publicznie ujawnił, że był tajnym współpracownikiem KGB. Jego krytyczne wypowiedzi o ZSRR oraz o radzieckiej inteligencji opozycyjnej spotkały się ze zdecydowanymi reakcjami, między innymi Artura Millera i Andrieja Amalrika.

W Związku Radzieckim pozostawił żonę, dziewięcioletniego syna oraz matkę. Mimo że korespondował z matką aż do jej śmierci w 1992 roku, to żona, pod naciskiem KGB, nie podtrzymywała kontaktu. Jego nazwisko zostało wymazane z radzieckich leksykonów, a jego książki usunięte z bibliotek.

W Londynie podjął pracę w Radiu Swoboda, gdzie prowadził cotygodniową audycję zatytułowaną „Pisarz przed mikrofonem”. Zmarł w swoim domu w Londynie.