Amélie Nothomb - sylwetka autora

Amélie Nothomb, belgijska autorka pisząca po francusku, dzięki karierze swojego ojca jako belgijskiego ambasadora, spędziła znaczną część życia poza granicami. Jej podróże obejmowały takie kraje jak Japonia, Chiny, Stany Zjednoczone, Laos, Myanmar i Bangladesz. Od 1992 roku regularnie publikuje swoje powieści, co roku zaskakując czytelników nowymi dziełami.

Nothomb sama o sobie mówi w niekonwencjonalny sposób, twierdząc, że chciałaby być jak gąbka, pochłaniająca wszystko bez wysiłku. Porównuje proces twórczy do ciąży oraz lubi porównywać przejrzałe owoce do swoich literackich tworów, które, jak twierdzi, „wypluwa” na świat. Jej ekstrawagancka osobowość i umiejętność przyciągania uwagi nie ustaje, czym fascynuje i jednocześnie drażni.

Częste przeprowadzki wynikające z pracy ojca dały jej możliwość poznania różnych kultur, zwłaszcza azjatyckich, i doświadczania z bliska skutków wojny oraz biedy. Pomimo licznych podróży, towarzyszyła jej niezawodnie starsza siostra, będąca jej najlepszą przyjaciółką. Mając 17 lat, zamieszkała w Brukseli, ale mimo dziedzictwa europejskiego czuła się tam bardziej obco niż w azjatyckich krajach, które nazywała domem.

Po powrocie do Europy rozpoczęła studia romanistyczne na Université Libre de Bruxelles, lecz z trudnością odnajdywała się wśród studentów, co utrudniało również związanie jej nazwiska z przodkiem politykiem skrajnej prawicy. Zniechęcona atmosferą, zdecydowała się na powrót do Tokio, gdzie podjęła pracę w korporacji. Jej trudne przeżycia w japońskiej firmie stały się inspiracją do książki "Z pokorą i uniżeniem".

W 1992 roku ponownie przybyła do Belgii, gdy wydała swoją pierwszą powieść "Higiena mordercy", która szybko zdobyła popularność i umożliwiła jej kontynuowanie kariery literackiej. Codziennie poświęca cztery godziny na pisanie, choć twierdzi, że tworzy więcej, niż jest w stanie opublikować. Jej dzieła cechują się precyzyjnym stylem i żywiołową fabułą. Nothomb często eksploruje temat brzydoty w swoich pracach, a jej opowieści, choć realistyczne, nie stronią od autoironicznych komentarzy.