Alex Hunter - sylwetka autora

Polski pisarz, znany również z pracy nad reportażami i scenariuszami filmowymi, w czasie wojny spędził dzieciństwo z rodzicami na wygnaniu w Komi, odległej republice w granicach byłego ZSRR. Doświadczenia te uwiecznił w swoich książkach "Droga do Niury" z 1964 roku oraz w pierwszym rozdziale powieści "Gruby" wydanej w 1966 roku. Po ukończeniu III Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu w 1951 roku, zdecydował się na dalszą naukę, wybierając filologię rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego literacka kariera rozpoczęła się w 1956 roku, gdy zadebiutował jako prozaik na łamach tygodnika "Przegląd Kulturalny". Trzy lata później jego wspólna praca z Eugeniuszem Kabatcem, sztuka "Fałszerz i jego córka", została wystawiona przez Jerzego Jarockiego w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach.

W latach 1954–1957 był związany z redakcją "Po Prostu", a następnie przez trzy kolejne lata pracował jako reportażysta w znanym tygodniku "Świat". Współpracował tam z takimi autorami jak Lucjan Wolanowski, Wiesław Górnicki, Aleksander Ziemny, Marian Brandys i Kazimierz Dziewanowski. Wspólnie z tym ostatnim opublikował tom reportaży na temat ZSRR, zatytułowany "Pięć tysięcy kilometrów przyszłości", wydany w 1961 roku przez oficynę Iskry. Między 1969 a 1972 rokiem przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na Columbia University oraz Hunter College.

W latach 1982–1984 pełnił funkcję redaktora tygodnika "Tu i teraz", a w latach 1991–1998 był redaktorem naczelnym tygodników "Skandale", później "Nowe Skandale" i "Bez Pardonu". Od 1978 do 1994 roku przewodniczył polskiej sekcji IBBY – Światowej Radzie Książki dla Młodych. Był również prezesem zarządu Fundacji Korczakowskiej ODRODZENIE, która miała na celu stworzenie międzynarodowej wioski dziecięcej w Polsce. Działał w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w latach 1964–1990 i mieszkał w Warszawie. Część swoich książek z serii "Tropiciele złoczyńców", opowiadających o przygodach Marty Patton, publikował pod pseudonimem "Alex Hunter".