Aleksander Hall - sylwetka autora

Polski polityk, historyk i doktor habilitowany nauk humanistycznych, pełniący funkcję nauczyciela akademickiego, ma bogatą karierę zarówno w polityce, jak i opozycji PRL. Był jednym z założycieli Ruchu Młodej Polski oraz ministrem w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Dwukrotnie pełnił funkcję posła na Sejm. Został uhonorowany Orderem Orła Białego.

Jego działalność opozycyjna rozpoczęła się w 1977 roku, kiedy przyłączył się do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Po podziale wewnętrznym organizacji poparł Leszka Moczulskiego. Następnie, tworząc Zespół Inicjatywy Obywatelskiej, założył Ruch Młodej Polski, gdzie redagował pismo „Bratniak” do 1981. W tym czasie jego partnerką była Matylda Sobieska, tajna współpracowniczka Służby Bezpieczeństwa o pseudonimie „Andrzej”.

Podczas strajków w sierpniu 1980 roku brał czynny udział w wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej. 27 września 1981 roku był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości oraz doradcą Lecha Wałęsy. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się do 1984 roku, kontynuując działalność w podziemnych strukturach „Solidarności” i redagując czasopisma podziemne do 1989 roku. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”.

W 1989 roku brał udział w obradach Okrągłego Stołu, jednak nie startował w wyborach do Sejmu kontraktowego. W gabinecie Tadeusza Mazowieckiego objął stanowisko ministra ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami. Przewodniczył Forum Prawicy Demokratycznej, a później pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Unii Demokratycznej, był liderem Partii Konserwatywnej i współzałożycielem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Jako poseł był związany z Unią Demokratyczną oraz Akcją Wyborczą Solidarność.

Po przegranych wyborach w 2001 roku z listy Platformy Obywatelskiej wycofał się z czynnej polityki, koncentrując się na działalności naukowej. W 2004 roku odmówił objęcia mandatu posła po wybranym do Parlamentu Europejskiego koledze z PO. W późniejszych latach angażował się w życie publiczne, m.in. jako członek komitetów honorowych dla kandydatów PO na prezydenta Gdańska i prezydenta RP.

W 2011 roku został członkiem Kapituły Orderu Orła Białego, jednak w 2015 roku zrezygnował z członkostwa w reakcji na decyzję prezydenta Andrzeja Dudy o ułaskawieniu Mariusza Kamińskiego.