Adrian Carton de Wiart - sylwetka autora

Generał porucznik Armii Brytyjskiej, pochodzący z arystokratycznej rodziny o irlandzkich i belgijskich korzeniach, był blisko związany z Polską jako członek Komisji Międzysojuszniczej dla Polski. W 1898 roku brał udział w operacjach brytyjskich w Somalii, gdzie stracił lewe oko. Jego dalsza służba w Afryce Południowej zaowocowała postrzałem w płuco. Podczas I wojny światowej walczył nad Sommą, gdzie odniósł rany w głowę i kostkę, a także pod Passchendaele, Cambrai i Ypres, gdzie doznał licznych obrażeń, tracąc m.in. rękę.

W okresie od 1918 do 1924 roku działał jako członek brytyjskiej misji wojskowej w Polsce. W 1919 roku uczestniczył w misji alianckiej do Galicji Wschodniej podczas konfliktu polsko-ukraińskiego, angażując się w rozmowy z rządem Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Został mianowany szefem brytyjskiej misji wojskowej w Warszawie i pełnił tę funkcję także podczas wojny polsko-bolszewickiej. Działał jako łącznik między brytyjskim ministerstwem wojny a polskim dowództwem, wspierając transport broni z Węgier do Polski przez Czechosłowację. Pomimo jego wysiłków nie udało się przekonać brytyjskiego dowództwa do udzielenia wsparcia militarno-strategicznego Polakom, choć wysoko oceniał zdolności bojowe Armii Czerwonej.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Polsce do 1924 roku jako szef misji wojskowej, a następnie osiedlił się prywatnie w majątku podarowanym mu przez Karola Radziwiłła na Polesiu, w Prostyniu nad Lwą. Służył również jako rezydent brytyjskiego wywiadu w Polsce. Latem 1939 roku ponownie powołano go na stanowisko szefa misji wojskowej w Polsce, ale po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Rumunii. Dzięki użyciu fałszywego paszportu udało mu się uniknąć internowania. W kolejnych latach uczestniczył w kampaniach wojennych, w tym w Norwegii, a podczas kampanii pustynnej dostał się do włoskiej niewoli, z której zdołał uciec. Później pełnił funkcję przedstawiciela Churchilla u generalissimusa Czang Kaj-szeka.