Antonówki. Kobiety i Czechow

Podróżując po świecie, zawsze kierował swoje kroki do tych samych miejsc: świątyń, cmentarzy i domów publicznych. Fascynowały go zarówno prostytutki, jak i aktorki, śpiewaczki czy pisarki, a powszechnie uważano go za atrakcyjnego mężczyznę. Żaden inny pisarz nie zdobył tak szerokiego uznania wśród kobiet. Mimo to, większość życia spędził jako kawaler, stanowczo zapewniając wszystkich, zwłaszcza swoją ukochaną siostrę Marię, która mawiała, że poświęciła mu swoje życie, że nigdy się nie ożeni. Jednak na trzy lata przed śmiercią, gdy to uczynił, jego bliski przyjaciel Iwan Bunin określił to jako akt autodestrukcji.

Antoni Czechow, za pośrednictwem postaci doktora Michaiła Astrova z „Wujaszka Wani”, wyrażał przekonanie, że kobieta może stać się przyjacielem mężczyzny, jeśli utworzy z nim taką relację w określonej kolejności: najpierw jako dobra znajoma, potem kochanka, a dopiero na końcu przyjaciel. Choć ogólnie uznawany za przyjaciela kobiet, często dla tych, które go kochały, był bezwzględny i niesprawiedliwy.

Sylwia Frołow w swojej pracy przywraca świetność bohaterkom Czechowa, które ożywiały jego dzieła. Czechow, jako człowiek i pisarz, nie istniałby bez kobiet, co potwierdza Płatonow mówiąc, że mężczyzna bez kobiety jest jak parowóz pozbawiony pary.