Złoty. Złoty. Tom 1

Po przeczytaniu dwóch tomów Sagi Księżycowej od tej autorki, liczyłam na kolejną świetną historię i niestety trochę się przeliczyłam 😔

Książka niemiłosiernie mi się dłużyła. Według mnie zbyt bardzo niektóre wydarzenia zostały rozciągnięte w czasie, przez co dopadało mnie znużenie. Akcja rozkręcała się bardzo powoli i tempa nabrała dopiero po 270 stronie, wtedy też bardziej zainteresowałam się historią.

Najbardziej interesowały mnie momenty, gdy pojawił się tytułowy Złoty i Król Erlking, a przez pierwszą połowę książki było dość mało tych fragmentów. Obserwowaliśmy, jak bohaterka chadza to tu to tam i opowiada niewiarygodne historie mieszkańcom wioski. Było to nudne i niepotrzebne.

Bardzo podobał mi się klimat, który był delikatnie mroczny i niepokojący. Szczególnie zamek złego króla roztaczał aurę grozy, która idealnie podsycała klimatyczność książki.

Jestem za to zakochana w wątku romantycznym 🫠 Jejku on jest tak cudowny, dosłownie uratował ten tytuł. Normalnie żyłam tą relacją i niecierpliwe czkałam na ich kolejne wspólne sceny. Marissa tworzy idealne wątki romantyczne, które są skierowane bardziej do młodszych czytelników, ale potrafi sprawić, że 22 latka piszczy jak opętana, bo główny bohater powiedział jedno odpowiednie zdanie. Napięcie wręcz z nich kipiało. A jeszcze dodajmy do tego, że on jest duchem i może dotknąć tylko jej, a zobaczyć się mogą tylko wtedy, gdy całun opada 🫠 CUDO!

Zakończenie bardzo mi się podobało i miałam nawet takie: 😵😟 Po czymś takim mam wrażenie, że drugi tom będzie znacznie lepszy od poprzedniego (sprawia wrażenie, że bohaterka nie będzie tylko chodzić i opowiadać bajek). Ale nawet gdyby zakończenie było mierne, to i tak bym sięgnęła po kolejny tom, BO TEN WĄTEK ROMANTYCZNY TO ZŁOTO 😩