Wojna stuletnia 1337-1453

Wojna stuletnia była jednym z najdłuższych i najważniejszych konfliktów średniowiecznej Europy, zainicjowanym jeszcze za czasów Eleonory Akwitańskiej. Ta książka, regularnie wznawiana we Francji, uchodzi za wyjątkowe opracowanie tego przełomowego starcia, które było serią wojen między Anglią a Francją o dziedzictwo po Kapetyngach, i które różniły się zarówno w charakterze, jak i w zasięgu terytorialnym. W trakcie tego przedłużającego się zderzenia dwóch państw, pojawiały się również bunty we Flandrii, konflikty angielsko-szkockie, wojny sukcesyjne w Bretanii i Kastylii oraz problemy związane z najemnikami, dla których wojna była sposobem na życie.

Autor książki ukazuje, jak konflikt wpłynął na oba brzegi kanału La Manche, przyczyniając się do postępującego odchodzenia od struktur feudalnych i formowania nowoczesnych państw, zwłaszcza we Francji. Zarówno szlachta, jak i zwykli ludzie brali udział w wojnie, która była odbiciem głębokich zmian społeczno-gospodarczych. Istotne na przebieg tej epickiej walki miały kryzysy gospodarcze, epidemie, złożone relacje polityczno-społeczne, narodziny świadomości narodowej, rozłam w Kościele spowodowany obecnością dwóch papieży, reformy kościelne, finansowa rozrzutność, a także rywalizacje między różnymi stronnictwami. Jean Favier dodaje do swojej analizy opisy, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć doświadczenia ludzi średniowiecza, ich codzienne życie, zmagania i możliwości przystosowania się do nowych realiów.

Jean Favier (1932–2014) był francuskim historykiem, długoletnim dyrektorem generalnym Archives Nationales oraz profesorem związanym z instytutami naukowymi takimi jak École Pratique des Hautes Études, a także uniwersytetami w Rouen i Paris-Sorbonne. Jako znawca okresu schyłku średniowiecza, w swoim dorobku ma również dzieła poświęcone innym epokom. Polscy czytelnicy mogli odkryć jego umiejętności pisarskie dzięki książce "Wielkie odkrycia od Aleksandra do Magellana", wydanej w 1996 roku.