Kornik

Każdy dom skrywa w sobie historie jego mieszkańców, a rodzinne miejsce babki i jej wnuczki jest ich pełne. W starym domu, gdzie nawet ściany szepczą o dawnych zagadkach, pojawiają się zjawiska - głosy spod łóżek i święci na sufitach. Babcia przechadza się po pokojach, nawiązując dialogi z cieniami w szafach i ciemnych zakamarkach. Tymczasem wnuczka, właśnie wrócona z aresztu po podejrzeniach związanych z zaginięciem dziecka z najbogatszej rodziny we wsi, staje przed wyzwaniem odkrycia ciężkiej przeszłości, która wypełnia dom. Tytułowy "Kornik" symbolicznie rozszarpuje ich dusze, potęgując odwieczną zemstę skierowaną przeciwko patriarchalnym krzywdom.

Powieść Layli Martnez to mistrzowska opowieść grozy, która zagłębia się w dziedziczoną traumę wynikającą z wojny domowej w Hiszpanii oraz trwałe ślady wyzysku i poniżenia przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jej kunszt literacki sprawia, że fabuła jest bardziej przekonująca niż niejedno dzieło reportażowe.

"Kornik" to śmiała narracja o nawiedzonej Hiszpanii, gdzie Martnez zręcznie splata hiszpańskie traumy – od wojny domowej po społeczną opresję – kształtując z nich horror pełen potworów wynurzających się spod łóżka. To powieść jednocześnie zaskakująca, przerażająca i fascynująca.

Katarzyna Kobylarczyk, autorka książki "Ciałko. Hiszpania kradnie swoje dzieci", opisuje "Kornika" jako dom pełen cieni i powiązanych z zemstą, zbudowany z poezji. Mariana Enrquez mówi o tej historii jako gęstej i przerażającej, pełnej duchów, klasowych problemów, przemocy i samotności, przedstawionych z taką naturalnością, jakby była wytworem czarowniczych snów. Ala Portero widzi ją jako opowieść o biednych i poniżanych, którzy wreszcie mają siłę powiedzieć "dość". Dla Francisco Jota-Pereza to najgłębsza książka tego roku, pełna i bogata na tyle, by pomieścić w sobie cały kraj i związane z nim problemy.