Wygaszanie polski

Od 1989 r., od Okrągłego Stołu, gdzie doszło do zawarcia kontraktu między komunistycznym establishmentem a częścią przedstawicieli „Solidarności”, którzy zdradzili idee Sierpnia’80 i ogłosili się samozwańczo elitą narodu, rozpoczęły się powolny demontaż i wyprzedaż polskiego państwa za plecami społeczeństwa. Wraz z niszczeniem państwa dokonuje się od lat zamierzone i w szczegółach zaplanowane niszczenie polskości – zarówno wielowiekowej polskiej tradycji i dorobku kulturalnego opartego na chrześcijańskich wartościach, jak i współczesnej polskiej gospodarki, zwłaszcza przemysłu. Ów tragiczny proceder nazywamy w tej książce „wygaszaniem Polski”, bo, jak wykazała walka rządu z górnikami, teraz niczego się nie likwiduje, np. kopalń, lecz – wygasza, kolejne oszukańcze słowo w lewackiej nowomowie.

Wygaszanie Polski lawinowo nabrało na sile po śmierci św. Jana Pawła II i jeszcze przyspieszyło po katastrofie smoleńskiej. Dwudziestu jeden wybitnych autorów – naukowców, publicystów, posłów, specjalistów z wielu dziedzin dokonuje niezwykle trafnej, przenikliwej analizy obecnej sytuacji w naszym kraju. Ci wybitni patrioci analizując postępującą gwałtownie degrengoladę państwa, potrafią zarazem dać odpowiedź na pytanie: co robić, by zatrzymać dokonujący się na naszych oczach kolejny rozbiór Polski.

Adam Bujak – wygaszanie Krzyża, fotografie jako celny komentarz do tekstów
Prof. Bogdan Chazan – wygaszanie służby zdrowia
Prof. Piotr Gliński – wygaszanie społeczeństwa obywatelskiego
Marek Gróbarczyk – wygaszanie gospodarki morskiej
Andrzej Jaworski – wygaszanie stoczni
Prof. Janusz Kawecki – wygaszanie szkolnictwa wyższego
Jerzy Kłosiński – kronika wygaszania Polski od 1989
Dr Grzegorz Kwaśniak – wygaszanie sił zbrojnych
Antoni Macierewicz – wygaszanie obronności
Krzysztof Masłoń – wygaszanie literatury i czytelnictwa
Piotr Naimski – wygaszanie energetyki polskiej
Prof. Andrzej Nowak – wygaszanie pamięci narodowej
Ks. prof. Dariusz Oko – wygaszanie rodziny
Wojciech Reszczyński – wygaszanie polskich mediów
Prof. Marek Sitarz – wygaszanie kolejnictwa
Leszek Sosnowski – wygaszanie zarządzania na przykładzie górnictwa
Temida Stankiewicz-Podhorecka – wygaszanie polskiej kultury i teatru
Prof. Krzysztof Szczerski – wygaszanie polskiej dyplomacji
Janusz Szewczak – wygaszanie polskiej bankowości
Prof. Jan Szyszko – wygaszanie lasów państwowych
Prof. Artur Śliwiński – wygaszanie polskiej własności

Nie jest bowiem tak, że Polska znajduje się już w sytuacji bez wyjścia, zdana na cudzą łaskę lub niełaskę, że nie ma w tym kraju ludzi, którzy potrafią zaradzić postępującemu złu. Tak nie jest – trzeba tylko tych ludzi zacząć uważnie słuchać. Tych i wielu im podobnych. Natomiast stanowczo i szybko trzeba podziękować obecnym nieudolnym, aroganckim i zadufanym w sobie „sternikom” naszego kraju – „Wygaszanie Polski” wyjaśnia dlaczego.