Wspomnienia z Maripozy.

„Wspomnienia z Maripozy” to poruszająca opowieść o długotrwałym wygnaniu i utracie na obczyźnie, a jednocześnie o niezachwianej miłości do Polski. Tęsknota i nostalgia  za polskim językiem, kulturą i historią są kluczowym elementem tej książki.

Głównym bohaterem książki „Wspomnienia z Maripozy” jest stary Putrament, który przez ponad dwie dekady mieszka samotnie w leśniczówce w Maripozie. Jego jedynym towarzyszem na pustkowiu i jednocześnie najcenniejszym skarbem jest Biblia księdza Jakuba Wujka. Ten święty tekst jest nie tylko reliktem ojczyzny, lecz także jego jedynym sposobem na utrzymanie kontaktu z polskim językiem. Putrament skrupulatnie powtarza staropolskie zwroty i biblijne fragmenty, które zna na pamięć, jednak od czasu do czasu sprawdza, czy ich znaczenie się nie zmieniło. Pewnego dnia do leśniczówki Putramenta niespodziewanie przybywa turysta z Polski. Ten młody człowiek staje się niewyczerpanym źródłem informacji o ojczyźnie, którą Putrament doskonale pamięta. Rozmowy zdają się nie mieć końca, a turysta decyduje się pozostać w leśniczówce na jakiś czas, aby zaspokoić pragnienie wiedzy gospodarza o kulturze ojczystej i obecnym życiu w Polsce.

Twórczość Henryka Sienkiewicza przesiąknięta wielką tęsknotą za Polską, co jest wyraźnie widoczne w "Wspomnieniach z Maripozy". Twórca portretuje bohaterów na wzór postaci z antycznej tragedii greckiej, gdzie ich losy są nieuchronnie związane z myślą o ojczyźnie, która nie pozwala im odnaleźć swojego miejsca w nowym świecie. Henryk Sienkiewicz odwołuje się do uniwersalnego doświadczenia emigracji, pokazując, jak trudno jest znaleźć nową tożsamość w obcym kraju, kiedy serce ciągle tęskni za tym, co zostawiliśmy za sobą. „Wspomnienia z Maripozy” to poruszająca opowieść o utracie, tęsknocie i miłości do ojczyzny, której nie jest w stanie zastąpić żadne inne miejsce na świecie.