Wojenne związki. Polki i Niemcy podczas okupacji

Oficjalnie niemieccy żołnierze mieli zakaz prywatnych, intymnych relacji z polskimi kobietami. Wrogość wobec Słowian była mocno zakorzeniona w mentalności Wermachtu. Jednocześnie Niemcy mieli często wyobrażanie o Polkach jako kobietach zmysłowych i ponętnych. Wraz z postępem wojsk niemieckich w pierwszych dniach II Wojny Światowej, działania III Rzeszy zostały skierowane głównie przeciwko ludności cywilnej. W Warszawie zdobywanie dzielnic takich jak Śródmieście czy Marymont oznaczało masowe gwałty na polskich kobietach. Niemiecka III Rzesza utworzyła w ciągu roku całą sieć domów publicznych na obszarze podbitej Polski. Cześć z nich służyła żołnierzom Wermachtu, inne z kolei przeznaczone były dla oficerów armii. Domy publiczne na własny użytek zakładało również SS: jeden z nich zlokalizowany był w Warszawie.

Maren Roger w książce „Wojenne związki” przedstawia wstrząsającą naturę relacji seksualnych pomiędzy polskimi kobietami oraz niemieckimi żołnierzami w latach 1939-1945. Niektóre z Polek dobrowolnie wchodziły w rolę kochanek SS-manów i członków Wermachtu, inne z kolei były do tego zmuszane przemocą, a często również trudną sytuacją życiową. Maren Roger przedstawia m.in. analizę aktów prawnych, których treść regulowała intymne relacje polskich kobiet z niemieckimi okupantami. Niemiecka historyk rzetelnie opisuje przerażające przykłady sutenerstwa, związanego wykorzystywaniem trudnej sytuacji życiowej najmłodszych dziewcząt. Najważniejszą częścią książki „Wojenne związki” pozostaje synteza w zakresie dobrowolnych relacji Polek z niemieckimi mężczyznami. Autorka opisuje reakcje społeczeństwa na taką postawę: w niektórych kręgach uznawana była za formę kolaboracji. Intymne relacje z żołnierzami III Rzeszy stanowiły dla polskich kobiet szansą na przetrwanie: pajda chleba za „usługi seksualne” nierzadko stanowiła o losie kobiet uwikłanych w relacje z niemieckimi oprawcami.