Upiory Czarnobyla

ZNANY DZIENNIKARZ TELEWIZYJNY NA TROPIE MROCZNYCH TAJEMNIC PRL-U I KATASTROFY W CZARNOBYLU!
POWIEŚĆ OPARTA NA FAKTACH.

Od 2006 roku śledztwo w sprawie, która stała się kanwą powieści, prowadzi Instytut Pamięci Narodowej.

Kwiecień 1986 rok. Wiadomości o katastrofie w Czarnobylu i skażeniu promieniotwórczym z kilkudniowym opóźnieniem docierają do Polski. Rzeczywiste rozmiary zagrożenia znają tylko nieliczni. Prawdziwe informacje są skutecznie blokowane przez władze.

W kilka miesięcy po katastrofie pod oknami jednego z osiedlowych wieżowców znalezione zostają zwłoki fizyka, który kwestionował oficjalne dane i przygotowywał niezależny raport dla prasy podziemnej. Prokuratura uznaje, że to samobójstwo, choć wiele faktów wskazuje, że śmierć jest wynikiem zabójstwa na zlecenie. Prywatne śledztwo podejmuje dziennikarz telewizyjny, który wkrótce przekona się, że chodzi o znacznie więcej niż o rozwikłanie prostej zagadki kryminalnej...

O autorze:

Wojciech Wiktorowski, socjolog i dziennikarz, urodził się w Warszawie w 1954 roku.

Od 1980 współpracuje z Telewizją Polską. Reporter magazynów: CDN, Flesz, Zawsze po 21, Express Reporterów. Autor licznych programów publicystycznych, reportaży i filmów dokumentalnych poświęconych ochronie człowieka przed toksycznymi czynnikami w środowisku i w życiu społecznym. Producent programów Redakcji Programów Katolickich, Telewizji Polonia, TVP Historia.

Kwiecień 1986 roku. Nad Europą pojawiają się niewidzialne chmury. Pochodzą znad płonącego reaktora Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej i zawierają śmiertelnie groźne promieniotwórcze izotopy. Zawierają także, bodaj najgroźniejszy, „izotop fałszu”, który na długie lata zatruje życie społeczne wielu państw i spowoduje niezliczone ludzkie dramaty. W książce przedstawiono jeden z nich. Opisywane zdarzenia były przedmiotem kilku kolejnych śledztw podejmowanych i umarzanych przez prokuraturę. Były także przedmiotem licznych publikacji: m.in.: w tygodniku „Solidarność”, „Nowym Państwie”, „Przeglądzie Powszechnym”, „Rzeczpospolitej”, oraz w programach Telewizji Polskiej. Rezultaty okazały się mizerne: prokuratorów nie udało się nawet skłonić do przesłuchania naocznych świadków tragicznych zdarzeń.