Słońce Tebrizu

Historię tę charakteryzuje pragnienie oraz nieprzewidywalna natura ludzkich emocji. Przypadkowy zbieg okoliczności prowadzi Julię do nawiązania korespondencji z bratnią duszą, młodym mężczyzną mieszkającym w odległym Iranie. Choć wiele ich dzieli, niestrudzona miłość tych dwojga, wspierana poezją i nowoczesną technologią, stara się znaleźć swój sposób na ziszczenie. Jaką wartość mają uczucia w erze e-maili i czy wirtualna namiętność ma szansę przetrwać zderzenie z codziennością? Czy w dobie globalizacji prościej jest przezwyciężyć kulturowe bariery? I czy w ogóle warto spróbować?

Julia początkowo odrzuca tę myśl. Czy można zakochać się w kimś z tak odległego miejsca? To wydaje się nierozsądne. Bez perspektyw, bez teraźniejszości. Listy są jedno, ale przekroczenie tych granic? To wydaje się niewykonalne. Jednak pewnego razu, kilka miesięcy później, odbiera na poczcie przesyłkę od niego. To nie jest już jedynie ciąg impulsów czy elektroniczny sygnał. To namacalny dowód jego istnienia, urzeczywistniona magia. Julia siada w swoim pokoju, włącza muzykę i powoli czyta list – linijka po linijce, dotykając każdej starannie napisanej przez niego litery.