Seks w III Rzeszy

Wynikiem demokratycznych wyborów parlamentarnych na początku 1933 roku, Narodowo Socjalistyczna Niemiecka Partia Pracy (NSDAP) uzyskała jedną trzecią głosów. 30 stycznia prezydent Republiki Weimarskiej powierzył misję stworzenia nowego rządu Adolfowi Hitlerowi. Objęcie władzy przez zwolenników Adolfa Hitlera przyniosło wielkie zmiany dla niemieckiego społeczeństwa. Naziści jawnie opowiadali się za potrzebą oczyszczenia niemieckiej klasy społeczno-politycznej z liberalnej degeneracji i chrześcijańskich naleciałości. Od samego początku, Adolf Hitler i jego zaufani poplecznicy prowadzili skuteczną kontrolę nad wszystkimi obszarami w życia niemieckich obywateli, również w sferze seksualnej.   

Adolf Hitler otwarcie krytykował II Rzeszę za jej zdegenerowanie, wynikające z założeń systemu republiki weimarskiej. Führer zaproponował nowe rozdanie, w którym seksualność wybranych grup społecznych miała w przeszłości budować potęgę „tysiącletniej Rzeszy”, z kolei inne grupy poddawane były obowiązkowej sterylizacji. Wielodzietne rodziny realizowały postulaty Führera i gwarantowały potencjał ludzki, który w przyszłości miał zagwarantować budowę nowego porządku na świecie. Z kolei rodziny, które nie spełniały wyszukanych kryteriów zaproponowanych przez Adolfa Hitlera, napotykały trudności administracyjne w realizowaniu swoich podstawowych praw obywatelskich. Z czasem konkretne grupy społeczne zostały wykluczone,  jako niegodne posiadania potomstwa z braku „czystości” ich krwi. Wraz z wybuchem II Wojny Światowej 1 września 1939 roku, nazistowski aparat władzy oferował niemieckim kobietom odznaczenia, gratyfikacje finansowe oraz możliwość wypicia filiżanki herbaty w towarzystwie wodza III Rzeszy. W tym samym czasie brutalnej sterylizacji poddawano kobiety, których potencjał prokreacyjny postrzegano jako zagrożenie dla snu o potędze „tysiącletniej Rzeszy”. Śmiercią karano jednostki, które dopuściły się „zhańbienia rasy panów”.  

W opinii Anny Marii Sigmund, autorki książki „Seks w III Rzeszy”, współżycie w nazistowskich Niemczech postrzegane było jako instrument sterowania społeczeństwem, a przez to wykluczone ze strefy prywatnej i niemające związku z miłością. Seks miał być pragmatyczny, poprawny politycznie, a jego owoce miały dać początek nowym pokoleniom „aryjskiej rasy panów”.