Rozmowy

"Rozmowy" to zapiski jakie z dziennikarzami oraz córkami (Agatą i Pauliną) przeprowadził w ciągu ostatnich lat zmarły w 2017 roku piosenkarz i autor tekstów Wojciech Młynarski.

Wojciech Młynarski był twórcą niebagatelnym, niezwykle wymagającym zarówno w stosunku do siebie, jak i dla odbiorcy. Finezyjna, dowcipna a zarazem refleksyjna forma jego piosenek i monologów od początku lat sześćdziesiątych zachwyca, porusza, uczy nadziei, wiary i miłości do drugiego człowieka. Napisał teksty do piosenek Skaldów, Hanny Banaszak, Kaliny Jędrusik, Haliny Kunickiej, Andrzeja Zauchy, Zbigniewa Wodeckiego, Alicji Majewskiej, Ewy Bem, Maryli Rodowicz, Edyty Geppert, Michała Bajora, Krystyny Prońko czy Ireny Santor. Wiele z nich stało się ogromnymi przebojami.

Sam również wykonywał swoje piosenki. Do najbardziej znanych należą: "Jeszcze w zielone gramy", "Jesteśmy na wczasach", "Bynajmniej", "Leszczyna". Wymagającym był Młynarski również rozmówcą. Rozmawiać uwielbiał, a zapisy tych konwersacji stanowią wartość same w sobie. "Rozmowy" to książka złożona z takich właśnie wyjątkowych - a dla rozmówców niezapomnianych - dialogów.

Sam Wojciech Młynarski niejednokrotnie podkreślał, że w rozmowie ceni najbardziej inteligentną wymianę myśli oraz pointę. Na kartach niniejszej książki zarówno jednego, jak i drugiego z pewnością nie zabraknie. To zapisy rozmów przeprowadzanych z dziennikarzami na przestrzeni ostatnich lat. To opowieści o ludziach, miejscach i zdarzeniach, które ten niezapomniany artysta spotykał na swojej drodze (tak prywatnej, zawodowej i twórczej). Młynarski mówi też rzecz jasna o sobie samym. O początkach swojej artystycznej drogi pierwszych próbach literackich, o rodzinie i grze o dosłownie wszystko... To historie opowiadane z klasą, dowcipnie i z inteligentnym błyskiem tak dobrze znanym nam z piosenek Młynarskiego. Optymizm i płynąca z bogatego bagażu doświadczeń mądrość sączą się z kart tej niezwykłej książki.

W podwójnej roli (córki oraz dziennikarki) występuje tu Agata Młynarska. Warto przytoczyć zatem jej własny komentarz: "Tęsknię za tatą, z którym się fantastycznie rozmawiało. Bo to była rozmowa bardzo wymagająca, błyskotliwa i motywująca. I łapię się na tym, czytając tę książkę, że mogłabym mieć tych naszych rozmów więcej. Ale cieszę się, że odważyłam się chociaż na tyle i tyle mi się udało." A zatem i my cieszmy się "Rozmowami" wyobrażając sobie samych siebie jako interlokutorów Wojciecha Młynarskiego.