Pierwszy człowiek

„Pierwszy człowiek” to poruszający i głęboko osobisty utwór literacki Alberta Camusa. Ta autobiograficzna powieść opowiada o Jacquesie Cormery, alter ego samego autora, urodzonym w biednej rodzinie w Algierii. Główny bohater powieści „Pierwszy człowiek”, podobnie jak francuski pisarz nigdy nie poznał swojego ojca, który zginął na polach I wojny światowej.

Powieść rozpoczyna się w 1913 roku, gdy rodzina Cormerych przybywa do Algierii. Tam na świat przychodzi Jacques, który dorasta w cieniu biedy i zmagania rodziny o byt dla jej członków. Bez ojca, w domu rządzonym przez babcię, silną i niezależną, ale nie wykształconą kobietę, Jacques wyrasta na młodzieńca świadomego trudności, jakie wiążą się z codzienną egzystencją. 

Książka „Pierwszy człowiek” jest pełna zaskakujących szczegółów z życia Jacques'a, od chwili, gdy prawie zgubił dwa franki, które były majątkiem dla jego rodziny, do wielu ulicznych bójek, szkolnych konfliktów i innych wyzwań związanych z dorastaniem w biednej części Algierii. Wśród wspomnianych wyzwań znajduje się również Bernard, jego gimnazjalny nauczyciel, który swoją twardą postawą i zasadami wyróżnia się jako postać wpływająca na młodego Jacques'a wychowującego się bez ojca.  „Pierwszy człowiek” ukazuje także konflikty i napięcia między Algierczykami a kolonizatorami francuskimi, które Albert Camus niewątpliwie doświadczył w swoim życiu i znakomicie portretował na kartach licznych powieści. Autentyczność tych szczegółów czyni powieść szczególnie porywającą i sugestywną.

Ostatnia książka Alberta Camusa to nie tylko piękne, pełne poezji opisy codziennego życia w biednej Algierii, ale także zaskakująco precyzyjne i ważne spojrzenie na egzystencjalizm. Pomimo upływu lat „Pierwszy człowiek” pozostaje porywającą i sugestywną lekturą, bogatą w spostrzeżenia o życiu, biedzie i wyzwaniami, z jakimi mierzy się człowiek.