InPost Paczkomaty 24/7
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Piotr Zychowicz na łamach książki “Opcja niemiecka” wskazuje, ze kolaborantów w czasie II Wojny Światowej, wyrokiem Polskiego Państwa Podziemnego skazywano na wyrok śmierci, a wszelkie przejawy współpracy z III Rzeszą otwarcie tępiono – przez kolejne dekady sowieckiej dominacji utrwalano nad Wisłą pogląd, że naród polski nigdy na świat nie wydał osoby pokroju Quislinga. Szczególnie to ostatnie osiągniecie jest wielkim powodem do narodowej dumy i stawia nas wyżej od innych narodów Europy.
Autor na łamach książki “Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z okupantem” stawia niewygodne i kontrowersyjne pytanie – czy aby na pewno mamy powody do domy z powodu braku woli współpracy z okupantem, siejącym terror i zniszczenie od Bałtyku aż po Tatry? Zychowicz przytacza przykład Francji, gdzie rzad Vichy uchronił ludność cywilną od eksterminacji, a sam Paryż trudno w ogóle porównywać ze zrównana z ziemią Warszawa. Ostatecznie to właśnie Polska poniosła największe straty ludnościowe podczas II wojny światowej. Autor twierdzi, że znaczną część ludności z ziem okupowanej II RP dałoby się uratować, gdyby postąpić podobnie jak Francuzi, Szwedzi, czy Czesi i Słowacy, czyli pójść na ustępstwa wobec III Rzeszy i czekać na rozwój wypadków w obliczu rodzącej się koalicji państw zachodnich.
Na kartach książki “Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z okupantem” autor wskazuje na szereg osób, które podczas II Wojny Światowej miały szanse odegrać kluczową rolę dla ewentualnego porozumienia z okupantem, na wzór marszałka Pétain we Francji. Janusz Albrecht, Alfred Wysocki, Jan Kowalewski, Władysław Studnicki, czy nawet marszałek Śmigły-Rydz – wszyscy wyżej wymienieni mniej lub bardziej otwarcie podejmowali inicjatywy w przedmiocie współpracy z władzami III Rzeszy. Zdaniem Zychowicza, charakter kolaboracji jaka podejmowali polscy przedstawiciele elit intelektualnych II RP, można określić mianem “patriotycznej”, obliczonej nie na osobiste korzyści, ale troskę o ojczyznę i społeczeństwo polskie, które wykrwawiało się każdego dnia na ulicach, w katowniach i obozach koncentracyjnych. Czy dziś z perspektywy czasu można uznać ich za zdrajców, czy też mężów stanu, krytycznie odnoszących się do decyzji Ministra Spraw Zagranicznych, Józefa Becka, który ponad trzeźwą ocenę sytuacji oraz polityczny pragmatyzm, stawiał honor i opór ponad wszelką cenę?
W czasach komunistycznej dyktatury w Polsce wiele nazwisk padających na łamach niniejszej książki zostało w udany sposób “zohydzonych” w oczach opinii publicznej za sprawą prężnie działającej propagandy, a wiele z tych opinii do dziś funkcjonuje w rodzimej przestrzeni publicznej. Zychowicz próbuje przywrócić ich pamięć, jednocześnie nie stroniąc od trudnych pytań o sens i zasadność wielu decyzji władz emigracyjnych i podziemia, z powstaniem warszawskim i akcją „Burza” na czele.
Piotr Zychowicz jest znanym i cenionym publicystą historycznym, dziennikarzem „Rzeczpospolitej”, „Uważam Rze” oraz „Uważam Rze Historia”. Zainteresowania autora książki “Obłęd 44” koncentrują się wokół zbrodni bolszewickich, II Wojny Światowej oraz szerze, geopolityce XX i XX wieku. W 2012 roku na rynku wydawniczym pojawiła się książka jego autorstwa pod tytułem” Pakt Ribbentrop-Beck”, która z miejsca stała się bestsellerem, prowokując narodową dyskusję w przedmiocie polskiej polityki zagranicznej u progu II wojny światowej oraz stanem intelektualnym ówczesnych elit rządzących w II RP.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Piotr Zychowicz na łamach książki “Opcja niemiecka” wskazuje, ze kolaborantów w czasie II Wojny Światowej, wyrokiem Polskiego Państwa Podziemnego skazywano na wyrok śmierci, a wszelkie przejawy współpracy z III Rzeszą otwarcie tępiono – przez kolejne dekady sowieckiej dominacji utrwalano nad Wisłą pogląd, że naród polski nigdy na świat nie wydał osoby pokroju Quislinga. Szczególnie to ostatnie osiągniecie jest wielkim powodem do narodowej dumy i stawia nas wyżej od innych narodów Europy.
Autor na łamach książki “Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z okupantem” stawia niewygodne i kontrowersyjne pytanie – czy aby na pewno mamy powody do domy z powodu braku woli współpracy z okupantem, siejącym terror i zniszczenie od Bałtyku aż po Tatry? Zychowicz przytacza przykład Francji, gdzie rzad Vichy uchronił ludność cywilną od eksterminacji, a sam Paryż trudno w ogóle porównywać ze zrównana z ziemią Warszawa. Ostatecznie to właśnie Polska poniosła największe straty ludnościowe podczas II wojny światowej. Autor twierdzi, że znaczną część ludności z ziem okupowanej II RP dałoby się uratować, gdyby postąpić podobnie jak Francuzi, Szwedzi, czy Czesi i Słowacy, czyli pójść na ustępstwa wobec III Rzeszy i czekać na rozwój wypadków w obliczu rodzącej się koalicji państw zachodnich.
Na kartach książki “Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z okupantem” autor wskazuje na szereg osób, które podczas II Wojny Światowej miały szanse odegrać kluczową rolę dla ewentualnego porozumienia z okupantem, na wzór marszałka Pétain we Francji. Janusz Albrecht, Alfred Wysocki, Jan Kowalewski, Władysław Studnicki, czy nawet marszałek Śmigły-Rydz – wszyscy wyżej wymienieni mniej lub bardziej otwarcie podejmowali inicjatywy w przedmiocie współpracy z władzami III Rzeszy. Zdaniem Zychowicza, charakter kolaboracji jaka podejmowali polscy przedstawiciele elit intelektualnych II RP, można określić mianem “patriotycznej”, obliczonej nie na osobiste korzyści, ale troskę o ojczyznę i społeczeństwo polskie, które wykrwawiało się każdego dnia na ulicach, w katowniach i obozach koncentracyjnych. Czy dziś z perspektywy czasu można uznać ich za zdrajców, czy też mężów stanu, krytycznie odnoszących się do decyzji Ministra Spraw Zagranicznych, Józefa Becka, który ponad trzeźwą ocenę sytuacji oraz polityczny pragmatyzm, stawiał honor i opór ponad wszelką cenę?
W czasach komunistycznej dyktatury w Polsce wiele nazwisk padających na łamach niniejszej książki zostało w udany sposób “zohydzonych” w oczach opinii publicznej za sprawą prężnie działającej propagandy, a wiele z tych opinii do dziś funkcjonuje w rodzimej przestrzeni publicznej. Zychowicz próbuje przywrócić ich pamięć, jednocześnie nie stroniąc od trudnych pytań o sens i zasadność wielu decyzji władz emigracyjnych i podziemia, z powstaniem warszawskim i akcją „Burza” na czele.
Piotr Zychowicz jest znanym i cenionym publicystą historycznym, dziennikarzem „Rzeczpospolitej”, „Uważam Rze” oraz „Uważam Rze Historia”. Zainteresowania autora książki “Obłęd 44” koncentrują się wokół zbrodni bolszewickich, II Wojny Światowej oraz szerze, geopolityce XX i XX wieku. W 2012 roku na rynku wydawniczym pojawiła się książka jego autorstwa pod tytułem” Pakt Ribbentrop-Beck”, która z miejsca stała się bestsellerem, prowokując narodową dyskusję w przedmiocie polskiej polityki zagranicznej u progu II wojny światowej oraz stanem intelektualnym ówczesnych elit rządzących w II RP.