Notatki włoskie. Przezrocza

Tomik ten zawiera reminiscencje literackie z wielokrotnych pobytów we Włoszech, dokąd od 1970 roku jesienią pisarka wyjeżdżała wraz z mężem i przebywała aż do wiosny, chroniąc się przed chłodami polskiej zimy. Przezrocza należą, wraz z wcześniejszymi Fantomami i Naturą, do nurtu jej esejów autobiograficznych, uważanych przez część krytyków za jej szczytowe osiągnięcie. Kuncewiczowa (…) zaklasyfikowała Przezrocza, nazywając je „podróżą przez miejsca i czasy”.

To rzecz o zdarzeniach, pejzażach, przeżyciach natury religijnej, o spotykanych ludziach, przygodnych pielgrzymach, papieskich audiencjach, o otaczającym włoskim świecie. Kuncewiczowa opowiada to językiem zachwycającym, sięgającym poezji, a wszystko to przesącza przez pisarską wrażliwość i olbrzymią erudycję, dzięki czemu możemy zrozumieć pewne zjawiska, którymi żyły Włochy tamtego pozornie odległego czasu.

Przezrocza są „świadectwem daru obserwacji i nieustannej wrażliwości sędziwej pisarki na rytm życia naszej współczesności, razem z jej wynaturzeniami i zagrożeniami” ? pisała Elżbieta Sawicka. A wedle Tadeusza Sołtana „całe Przezrocza wydają się, w ogóle, intelektualnym usiłowaniem zajrzenia pod skórę świata”.
ze wstępu Danuty Sękalskiej